Hâfız Zühdî’nin manzum kırk hadis tercümesinden oluşan eseri. Zînetü’l-Ef’ide, Hâfız Zühdî’nin mensur bir mukaddimesi ile başlar. Bu bölümde şair, Abdurrahmân Câmî ve Alî Şîr Nevâyî hakkında bilgiler verdikten sonra Farsça ve Çağatay Türkçesi bilmeyenlere yardımcı olmak amacıyla Câmî ve Nevâyî’nin kıt’alarına birer Türkçe kıt’a eklediğini belirtir. Ardından Abrurrahmân Câmî ile Ali Şîr Nevâyî’nin eserlerinin mukaddimelerine yer verir. Daha sonra da sırasıyla hadisin orijinal metni, Câmî ve Nevâyî’nin kıt’aları ile şairin kendi kıt’aları gelir. Eser, Zühdî’nin Farsça-Türkçe mülemma bir kıt’ası ile son bulur.

Şairin bütün beyitlerde aruzu başarıyla tatbik ettiği, dönemine göre sade ve anlaşılır bir dil kullandığı görülmektedir. Bu yönleriyle Zînetü’l-Ef’ide, edebiyatımızdaki manzum kırk hadis tercümelerinin başarılı bir halkasını oluşturmaktadır.   

Eser, 1317/1899’da tamamlanmış ve 1324/1906’da Trabzon Serasi Matbaasında basılmıştır. Eserin bir nüshası Atatürk Üniversitesi Kütüphanesi Seyfettin Özege Koleksiyonu Nu. K. 15843’te kayıtlıdır. Zînetü’l-Ef’ide, Molla Câmî’nin kırk hadisi ve diğer manzum tercümeleriyle birlikte yayımlanmıştır (Sevgi 1999, 2000).

Şairin biyografisi için bk. “Zühdî, Tayyib-zâde Mehmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/zuhdi-mehmed-tayyipzade