Nâbî’nin sanatlı nesrin tanınmış isimlerinden olan Veysî’nin Siyer’ine yazdığı ilavedir. Nâbî’nin Zeylü’s-Siyer-i Nebevî adını verdiği bu eser Zeyl-i Siyer-i Veysî namıyla şöhret kazanmıştır. Nâbî’nin 1095/1684’te İstanbul’da yazmaya başladığı eserini tam olarak hangi tarihte tamamladığı bilinmemektedir. Eserin nüshalarından birinin istinsah tarihinin 1100/1689 olarak kaydedilmesi bu tarihten önce tamamlandığını gösterir. Eser Veysî’nin bıraktığı yer olan Bedir Gazâsı’nın sonu ile başlar ve Gazve-i Benî Kaynuka ile devam eder. Kronolojik bir sıra takip eden eserde sırasıyla Uhud Savaşı, Hendek Savaşı, Hudeybiye Antlaşması, çevre ülkelere İslam’a davet mektuplarının gönderilmesi, Kaza Umresi, Hayber’in Fethi, Mute Savaşı gibi konularla devam eder. Bunların yanında küçük gazveler, doğum ve izdivaç gibi konulara da yer verilir. Eser Mekke’nin fethinin anlatımı ile sona erer.

Nâbî, Hz. Peygamber’in hayatını anlatan Veysî gibi bir üstadın eserinin yarım kalmasını istemediği için bu eseri yazdığını belirtir. Şair eserini yazarken tanınmış siyer kitapları, Kütüb-i Sitte’de bulunan hadis kitapları, Arapça ve Farsça tarih ve fıkıh kitaplarından oluşan 36 kaynaktan istifade etmiştir. Nâbî eserinde kullandığı kaynakların tam künyesini vermez, bazen sadece müellifin adını bazen de eserin adını zikreder. Şevâhidü’n-Nübüvve, Târih-i Hamîs, Tavzîh, Şerh-i Mevâkıf, Kitâb-ı İktifâ, Tefsîr-i Keşşâf ve Zehr-i Bâsim Nâbî’nin zeyline kaynaklık eden eserlerden bazılarıdır. Eserde yer yer Eski Anadolu Türkçesi’ne ait dil özellikleri kullanılmıştır. Eserde secili ifadelere ve girift cümlelere çok fazla rastlanmaz. Nâbî eserinde söz sanatlarını ustalıkla kullanmış, benzetme ve tasvir etme yöntemlerine başvurmuştur. Eserde kişi, mekân, olay ve doğa tasvirlerine sıklıkla rastlanır. Eserde Hz. Muhammed’den sonra en fazla ismi geçen ve tasviri yapılan kişi Hz. Ali’dir. Nâbî okuyucuya soluk aldırmak ve konuyla ilgili hikmetli sözler söylemek için eserinde Türkçe, Arapça ve Farsça manzumelere yer vermiştir.

Nâbî ilk zeylden 20 yıl sonra eserine Halep’te ikinci zeyli yazmış ve bu eserde Mekke’nin fethinden hicretin 9. yılına kadar yaşananları anlatmıştır. Bu ikinci zeylinde ilk zeyle dair bilgiler vermiş, eserinin ilgi ve beğeniyle karşılandığından söz etmiştir. Zeylü’z-Zeyl-i Siyer-i Veysî olarak adlandırılan bu eser birinci zeyle göre daha sade bir üsluba sahiptir (Özmen 2015: XXXIV). Zeyl-i Siyer-i Veysî’nin yurtiçi ve yurtdışı kütüphanelerinde 64 yazma nüshası bulunmaktadır. Eser üzerine iki doktora tezi hazırlanmıştır (Altunmeral 2015; Özmen 2015). Özmen’in doktora çalışması kitaplaştırılarak yayımlanmıştır (Özmen 2020).

Yazarın biyografisi için bk. "Nâbî, Yûsuf Nâbî Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nabi-yusuf-nabi-efendi