Necmî’nin Allah’ın varlığını, birliğini ve Allah’a ulaşmanın yollarını anlattığı manzum eseri. Eserin adı, tespit edilen tek yazma nüshasının başlığında Tuhfe-i Vahdet (Vahdet Hediyesi) olarak kayıtlıdır. Tuhfe-i Vahdet, aruzun fâ‘ilatün fâ‘ilâtün fâ‘ilün kalıbıyla kaleme alınmış 526 beyitten oluşan bir mesnevidir. Eserin yazılış tarihi şairin vefat ettiği 1307/1889 yılıdır (Paşazade 2002: 27). Eser bir giriş ile “Fasl” adı verilen on iki bölümden oluşur.

Necmî , kırk beş beyitlik giriş bölümünde; eserin telif sebebini, insanın iyi ve kötü yönlerini, kötü yönleri güzel ahlaka dönüştürmenin önemini ve tarikatların çizdiği yolu anlatır. Şair, eseri kaleme alma sebebini; bir gece mürşidinin ruhaniyetinin kendisine görünmesi ve şaire “hakikat şehrine sefer etmesini” söylemesi şeklinde açıklar. Duyduğu sesin “Rahmani” bir ses olduğunu düşünen şair söylenenleri emir kabul edip “ehadiyyet” konusunu ele aldığı eserini kaleme alır. Şair, giriş bölümünün son beytinde hak tarikatın on iki olması sebebiyle “tuhfe”sinin on iki fasıldan oluştuğunu kaydeder. Birinci faslın konusu sülûkun makamlarıdır. Sonraki fasıllarda sırasıyla namazın esrarı, kutsi ve nebevi hadisler, yedi makam, Kur’an, Hz. Peygamber, insan vücudu, dört âlem, ruh-ı külli ve cüzi, dört esma ve Kelime-i Tevhid'in sırrı, Kur’an kıraatinin sırrı, mürşit ve aşk konuları işlenir. Kelime-i tevhit ve aşkın ele alındığı fasıllarda bu iki konu için birer alt başlık bulunur.

Eserin tek nüshasına dayalı transkripsiyonlu metni yüksek lisans tezi olarak Erhan Paşazade tarafından hazırlanmıştır (2002). 

Necmî’nin biyografisi için bk. “Necmî, Ömer Necmî Efendi, İstanbullu”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/necmi-omer-necmi-efendi-istanbullu