Muhammed Şerîfî’nin tecvid kurallarını anlattığı dinî mesnevisi. Eser, 1216/1801 yılında kaleme alınmıştır. Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun “mefâ‘ilün mefâ‘ilün fe‘ûlün, fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün, fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün” kalıplarıyla yazılan eserde 772 beyit yer almaktadır. Eser, 26 varak ve 39 bölümden oluşmaktadır.

Giriş bölümü geleneksel yapıya uygundur. Şair Allah’a hamd ve dua ile padişaha selamet dilekleri ile bu bölümü bitirmiştir. Bu bölümün ardından konunun işlendiği bölüm gelmektedir. Konunun işlendiği bölüm her mesnevide değişkenlik göstermektedir. Şerîfî, son bölümde "Der Nasihat- Li Tâlibü’l-İlm" başlığını kullanmış, 659. beyitle 770. beyit arasını ilim öğrenmek isteyenlere verdiği öğütlere ayırmış; sonra da dua ederek ve yazılış tarihini vererek eserini sonlandırmıştır. Tecvid kaidelerinin anlatıldığı Tuhfe-i Şerîfî’de yazar daha önce tecvid hakkında yazılmış bir kaynak olan İbnü’l-Cezeri’nin Mukaddime-i Cezerî adlı eserinden de faydalanmıştır. Şerîfî, Kurân-ı Kerim’i tecvid kaidelerine uygun bir şekilde okumanın gerekliliğini ayetlerle vurgulamıştır. Dua bölümünden sonraki nasihat beyitlerinde şair, öğrencilere ve onların anne babalarına nasihatlerde bulunmuştur. Erkek evladın mektebe verilmesi, edep erkan öğrenmesi, dersi iyi anlayabilmesi için sabahları tatlı yemesi gerektiği, Kur’ân eğitiminin çok önemli olduğu, dünya malına önem verilmemesi gerektiği, tecvid öğrenmenin önemli olduğu ve bunun için Karabaş tecvidinden başlanması gerektiği, bol bol tekrar etmenin önemi, nesih ve talik yazıyı bilmenin iyi olacağı, ebced hesabının önemli olduğu, Arapça, Rumca bilmek gerektiği, divânî hattını bilmenin önemli olduğu, İmam Birgivî’yi bilmenin önemli olduğu, Fars ilmini özellikle de Molla Câmi’yi bilmek gerektiği, İbrahim Şâhidi Dede’nin en meşhur eseri olan Tuhfe-i Şâhidî’yi bilmek gerektiği, Sudî, Lâmî gibi şairleri, Pend-i Attâr gibi önemli eserleri, Fars dilini, mantık ilminde İsâguci’yi, Hüsâm Katibi, Kul Ahmed’i, Seyyidî’yi, Celâlî’yi bilmek gerektiğinden bahsetmiştir. Hocaların kıymetini bilmenin önemini, anne ve babaya saygılı olmanın gerekliliğini, onların dualarını almanın ne kadar önemli olduğunu, kötü meclislerde bulunmamak gerektiğini belirten Şerîfî, eserini okuyana, dinleyene ve yazana dua ederek sonlandırmıştır. 

Eserin Saadettin Eğri ve Milli Kütüphane (Arşiv nu. 06 Mil Yz FB 476) nüshaları bulunmaktadır. Eserin metin neşri ve tahliliyle ilgili bir yüksek lisans tezi hazırlanmıştır (Umut Demir 2019).

Şairin biyografisi için bk. “Şerîfî, Muhammed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/serifi-muhammed