Firdevsî-i Rûmî, Uzun Firdevsî, Türk Firdevsî olarak bilinen Şerefeddîn Mûsâ'nın aslı ve yazarı bilinmeyen Farsça bir metinden Türkçeye tercüme ettiği eser. Mütercim 886/1481 yılında çevirdiği risalenin sebeb-i te’lif bölümünde eserinden “…suhan-i şehd-güftâr ve kitab-ı nesr ü eş’âr” ifadesiyle söz ederek onu Ahmed Paşa’ya ithaf ettiğini belirtir. Ancak Teşhîsü’l-İnsân'ın ithaf edildiği kişinin Gedik Ahmed Paşa (ö. 887/1482) mı yoksa Hersekzâde Ahmed Paşa (ö. 923/1517) mı olduğu tespit edilememiştir (Kutluk 1950: 31). Eserde Firdevsî, kendisinden “Kenekoğlu Orhan” olarak söz etmiş, fakat diğer risalelerinde bu ismi kullandığı görülmemiştir (Biçer 2005: 247). Tercüme metinde "Tevhid ve Münacat, Na’t-ı Muhammed Mustafâ, Der Na’t-ı Çehâr-yâr-ı Rıdvanu’llâhi aleyhim ecma’în; Sebeb-i Te’lîf-i Kitâb" bölümlerinden sonra Farsça numaralandırılmış 25 “bâb” bulunmaktadır. Bu bâblarda insanın cenin halindeyken oluşumu, kadın ve erkeğin ülfeti, nasıl bir kadınla evlenilmesi gerektiği, insanın kâmil mertebesine nasıl erişebileceği gibi konularda nasihatlerde bulunulmaktadır (Kutluk 1950: 33). Teşhîsü’l İnsan’da müellife ait 300-400’e yakın beyit mevcut olup ayrıca Sa'dî’nin Gülistân’ından birçok tercüme ile Kelîle ve Dimne’deki bazı hikayelerin değişik versiyonlarına da yer verilmiştir (Kutluk 1950: 32).

Himmet Büke; eserin İbrahim Kutluk (1950) ve Asuman Akay (1990) tarafından tanıtılan İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Seminer Kitaplığındaki 143 varaklık nüshasının başka bir yere taşınmış veya kaybolmuş olabileceğini belirtmektedir (2015: 493). Mustafa Aksoy da söz konusu nüshaya ulaşılamadığından söz etmiştir (2000: 42).

Şairin biyografisi için bk. “Firdevsî, Şerefeddîn Mûsâ, Uzun Firdevsî, Firdevsî-i Rûmî, Firdevsî-i Tavîl, Türk Firdevsî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/firdevsi-serefeddin-musa-uzun-firdevsi