Sultan İbrahim ve IV. Mehmed devirlerini idrak edip Hanefi fıkhı sahasındaki temel metinleri Türkçeye tercüme ve şerh eden Mehmed Mevkûfâtî'nin Sadru'ş-Şerî'a diye bilinen Vikâyetü'r-Rivâye şerhine yazdığı Türkçe tercüme şerhtir. Sadru'ş-Şerî'a, Burhânüşşerîa Mahmûd b. Sadrüşşerîa el-Evvel Ubeydullah el-Mahbûbî el- Buhârî’nin (7–8./13–14. yüzyıl) Hanefî mezhebinin temel metinlerinden biri olan eseri Vikâyetü’r-Rivâye’nin şerhidir. Şerhin yazarı kaynak metnin yazarı olan Burhânüşşerîa’nın anne tarafından torunu olan Sadruşşerîa olup şerhi de lakabına nispetle Sadruşşerîa olarak tanınmaktadır (Özen 2008: 35/427-31). Vikâyetü'r-Rivâye, diğer birçok füru kitabında olduğu gibi tahâret, salât, zekât, hac, nikâh, vedî'a ve benzeri ana bölümlerdeki meseleleri ele alan bir kitaptır (bk. Bedir 2013: 43/106-108). 

IV. Mehmed döneminde (1648-1687) kaleme alınan Mevkûfâtî'nin şerhi ya da açımlanmış tercümesi, hamdele ve salvele bölümünden sonra sebeb-i telif bölümü ile devam eder. Bu kısımda Mevkûfâtî, Mülteka’l-Ebhur adlı eserin birinci yarısını Sultan İbrahim adına, ikinci yarısını da  IV. Mehmed için şerh ettikten sonra sarayda görevlendirildiğini belirtir. Daha sonra padişahın fıkıh ilmine rağbeti olduğunu söyleyen şârih-mütercim, “Kudûrî diye meşhur olan kitabın tercüme ve şerhini tamamlamak üzere olduğum insanlar arasında duyulmaya başlanınca, padişah hazretleri herkes tarafından kabul göre Sadruşşerîa’nın da anlaşılması kolay bir Türkçe ile şerh edilmesini istemesi üzerine söz konusu eseri de tercüme ettim” demektedir (Yazar 2014: 71). 

Müellif bu şekilde açıkladığı gerekçeye binaen yazdığı eserinde önce cümle ya da söz grubu olarak birimlere ayırdığı kaynak metni belirgin bir şekilde yazıp daha sonra bunu şerh eder. 300 civarında varaktan oluşan tercüme birkaç ciltten oluştuğundan nüshaları etrafında bazı sorunlar mevcuttur. Şöyle ki Sadık Yazar, Sadruşşerîa’nın tercümelerine dair araştırmalar yaparken ismi belirsiz bir mütercim tarafından yapılıp Mevkûfâtî’nin tercümesinden farklı olan başka bir tercüme ile de karşılaştığını ifade etmektedir. Bazı kütüphane kayıtlarında Mevkûfâtî'nin tercümesi ile bu tercümenin ciltleri ve nüshaları birbirine karıştırılmış olup eser üzerine yapılan bir dizi tezde de bu durum daha da karmaşık bir hâle sokulmuştur.  Yazar'ın tespitlerine göre eserin nüshalarını şu şekilde vermek mümkündür:

Birinci cilt nüshaları: Ayasofya 1051, Nurosmaniye 1417, SK Lala İsmail 74. İkinci ciltler: Nurosmaniye 1418, SK Fatih 1524. Son cilt: Hacı Selim Ağa 292; Ayasofya 1054. Diğer Nüshaları: TSMK A. 987.1, A. 987.2, R. 647, A. 892.1 (Yazar 2014: 71).

Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü'nde Mehmet Mevkûfâtî'nin Sadru'ş-Şerî'a tercümesi üzerine altı adet yüksek lisans çalışması yapıldığı görülmektedir (bk. Bilgin 2013; Çınar 2013; Gül 2013, Şannan 2013; Çiftçi 2014; Kartal 2014).  Ancak bu tezler incelendiğinde ele alınan tercümenin Mevkûfâtî'ye ait tercüme değil de yukarıda bahsi geçen mütercimi belirsiz bir mütercime ait olduğu anlaşılmıştır. 

Müellifin biyografisi için bk. "Mevkûfâtî Mehmed Efendi ". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/mevkufati-mehmed-efendi