Halîl Rüşdî’nin manzumelerinden oluşan eseri. Şair hakkındaki bilinenler Terânelerim’in “İfâde-i Mahsûsa” bölümünün sonunda yer alan “Mekteb-i İdâdî-i Harbî-i Şâhâne mu’allimlerinden” şeklindeki ifadeden ibarettir. Eserin mukaddime özelliğindeki “İfâde-i Mahsûsa” adlı bölümünde Halîl Rüşdî’nin, kendisi gibi Mekteb-i İdâdî-i Harbî-i Şâhâne muallimlerinden Alî Râtib ve Haydar Dâniş ile birlikte Hadîka-i Ma’rifet adı altında, Doğu ve Batı edebiyatlarına dair çeşitli risalelerden oluşan bir külliyat hazırladıkları anlatılmaktadır. Terânelerim ise Hadîka-i Ma’rifet külliyatı içinde Halîl Rüşdî’nin şiirlerinden oluşan kısmıdır.

Terânlerim, “Beytullâh” başlıklı, tevhid türündeki bir kıt’a ile başlar. Ardından “Na’-t-ı Nebî” başlıklı bir gazel gelir. Devamında “Şebâb” başlığı altında, çapraz kafiye örgüsüne sahip birbirinden bağımsız 6 adet dörtlük yer alır. Eserdeki diğer manzumeler sırasıyla şu şekildedir: Gazel, “Tezkîr-i İ’tirâf” başlıklı dört beyitten oluşan bir mesnevi, sekizer mısralık iki bentten oluşan bir manzume, Mekteb-i İdâdî-i Harbî-i Şâhâne muallimlerinden Emîn Efendi’nin gazeline yapılan 1 nazire, gazel, beşer mısralık beş bentten oluşan “Gül” başlıklı bir manzume.

Halîl Rüşdî’nin şiirlerinin konusu, genellikle aşk ve sevgili üzerinedir. Bununla birlikte dinî ve hikemi muhtevalı manzumeleri de bulunmaktadır. Eserin dili sade ve anlaşılır olmakla birlikte eserde yer yer Farsça üçlü tamlamalara da yer verilmiştir. Şairin aruzu uygulamada başarılı olduğunu söylemek mümkündür.

Eser, 1312/1894-95 yılında, İstanbul’da Âlem Matbaasında basılmıştır ve 16 sayfadan oluşmaktadır.