Şeyhî mahlaslı Şeyhülkurrâ Mehmed Efendi (d. ? - ö. 1235/1819-1820) tarafından kaleme alınan ve Kur’ân’da yer alan bazı lafızların kırâatine dair hususları ihtiva eden eser. Müellif Tenbîhât'ta; tecvîd ve kırâat ilmine dair vasl, katʻ, vakf, med, tûl, tevassut, kasr, izhâr, izcâʻ, terkîk, tefhîm, imâle, teşdîd, tahfîf gibi kaideler ve teknik konular ekseninde harf ve hareke yönleriyle Şâtibî tarîkindeki kırâat imamlarının ve râvîlerinin Kur’ân’da geçen bazı lafızları ne şekilde, hangi vecih/vecihler (vucûh) üzere okumayı tercih ettiklerini ele almış, eserin isminden de anlaşılacağı üzere veciz bir şekilde kırâate dair hususlara yönelik okuyucuya tembihlerde bulunmuştur. Eserin tespit edilebilen fakat eksik olduğu düşünülen tek nüshası; Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Kütüphanesi, Nadir Eserler Koleksiyonu 11572/US0064/1 demirbaş numarasında kayıtlıdır. Varaklarının içinde yer aldığı mecmuanın içinde dağınık halde bulunması, benzerlik gösteren ya da tekrar eden beyitlerin öncekilerle aynı sırayı takip etmemesi, beyitlerin üstünün çizilmesi, varakların bir yüzünün boş olması vb. durumlar, Tenbîhât’ın tamamının kaç beyitten oluştuğunu tespit etmeyi güçleştirmektedir. Bu hususlar bir kenara bırakılırsa nazm/kıtʻa nazım şeklinde, recez bahrinin "müstef‘ilün müstef‘ilün müstef‘ilün müstef‘ilün" kalıbıyla yazılan eser, 100 beyitten müteşekkildir.

Şairin biyografisi için bk. "Şeyhî, Şeyhî Mehmed Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seyhi-seyhi-mehmed-efendi-mdbir.