Nâdirî’nin, Kuran müfessiri Beyzâvî Abdullâh b. Ömer (?-1286)in Envârü’t-Tenzîl ve Esrârü’t-Tavîl adlı tefsirine yazdığı haşiyedir. Atâyî, Nâdirî ve babası Abdulganî Efendi’nin Tefsir-i Beyzâvî’ye haşiyeleri ve haşiye talikatları olduğu bilgisini verdikten sonra Nâdirî’nin kendi talikat ve haşiyesine babasınınkileri de ekleyip karıştırarak mükemmel bir eser oluşturmak istediği hâlde bunda başarılı olamadığını da söyler. İstanbul kadısıyken Sultan I. Ahmed’in emriyle müsvetteleri temize çekip elli forma kadar tutan cüzlerini padişahın kütüphanesine hediye ettiği bilgisini de verir. Haşiyenin içeriğiyle ilgili olarak kaynaklarda ittifak yoktur. Atâyî, Sûre-i A‘râf’a, Abdurrahman Hibrî, Sûre-i En’âm’a kadar haşiyesinin olduğunu belirtir. Ancak altı veya yedinci sureye kadar yazıldığı, tamamlanmamış olduğu anlaşılan haşiyesiyle ilgili, olarak “Mülk-i tefsîr içre şimdi Kâdı-yı faysal benem/ Hüccet-i tahrîrüme şâhiddür eşrâf-ı kibâr” gibi beyitlerle divanında övgüyle söz eder. (Külekçi, 1985: 22-23)

Kütüphane kataloglarında ve kaynak eserlerde çeşitli adlarla anılan bu eserin müellif hattı nüshası Süleymaniye Kütüphanesi, Fatih Bölümü 564 numaradadır. (Uzun 1996: 356).

Şairin biyografisi için bk. “Nâdirî, Abdülganî-zâde Mehmed Nâdir Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nadiri-abdulganizade-mehmed-nadir.