Zarîfî mahlasını kullanan Şeyh Ömer Efendi (d. ?/? - ö. 1210/1795)'nin  tasavvufa ve tasavvuf ehline dair yazdığı eser. Eser, şairin Pend-nâme’sinin son kısmında yer almaktadır. Pend-nâme-i Zarîfî’nin bütün yazma ve taş baskı nüshalarının son bölümünde bulunmasına ve onunla konu itibarıyla da paralellik teşkil etmesine rağmen vezninin farklılığıyla ayrı bir eser olarak değerlendirilen Risâle-i Tasavvuf-nâme, tasavvuf prensiplerini ve tasavvuf erbabının taşıması gereken özellikleri ele alan bir mesnevidir. 

Tasavvuf-nâme-i Zarîfî olarak da bilinen 103 beyitlik eser, aruzun "mefâ’ilün mefâ’ilün fe’ûlün" kalıbı ile yazılmıştır. Şair, eserin giriş kısmında dünyanın geçici olduğunu, bu nedenle kendisinden geriye bir risale kalmasını arzu ettiğini, bu minvalde de Tasavvuf-nâme’yi kaleme aldığını bildirmiştir. Ayrıca eserin aslında bir özet niteliğinde olmasına rağmen ehlinin ona hak ettiği itibarı göstereceğini de belirtmiştir.

Pend-nâme geleneği çerçevesinde oluşturulan eserin oldukça sade bir dille kaleme alındığını söylemek mümkündür. Eser, Zarîfî'nin Pend-nâme'si ile birlikte yayımlanmıştır (Arslan 1994).

Şairin biyografisi için bk. “Zarîfî, Şeyh Ömer Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/zarifi-seyh-omer-efendi