Sultan II. Mahmûd’un kızı Sâliha Sultan (ö. 1259/1843) ile Tophane müşiri Halîl Rıf‘at Paşa’nın (ö. 1272/1856) 15 Muharrem 1250 (24 Mayıs 1834) günü başlayan ve on üç gün süren düğün törenini anlatan üç sûrnâmeden biri. Eser, mesnevi nazım biçiminde, aruzun "fe‘ilâtün fe‘ilâtün fe‘ilün" kalıbıyla kaleme alınmıştır. Toplam 115 beyit olan eserin şairinin kimliği bu yüzyılda yaşamış birden çok Es‘ad olduğu için uzun süre belirsiz kalmıştı. Düğünü anlatan diğer sûrnâmeler ile bu metni birlikte inceleyen Hatice Aynur, şiirin Sahaflar Şeyhizâde Es‘ad tarafından yazıldığını tespit etmiştir. Zira düğün sırasında Takvîm-i Vekâyi nazırlığı ve yazarlığı yapan Es‘ad, Sûrnâmesi’nde (beyit 101-103) düğünü nazım ve nesir olarak Rıf‘at’ın Sûrnâmesi’ne yazdığı takrizde ise nesir olarak yazdığını belirtmektedir. Nesir olarak işaret ettiği yazısı, Takvîm-i Vekâyi’de düğün öncesi ve süresince yer alan detaylı haberlerdir (Aynur 1995, I: 187-198).

Düğünü anlatan yazarı belli olmayan mensur Sûrnâme’de düğün töreninin ikinci Pazar günü el-Hac Mehmed Emîn Raûf Bey (ö. 1276/1860) idaresinde Dolmabahçe Kasrı’nda verilen yemeğin davetlileri arasında ismi “İstanbul payesi olan Vakanüvîs Es‘ad Efendi (49a)” olarak geçen Es‘ad, bizzat şahit olduğu düğün hakkında kısa eserinde kimi dikkate değer bilgiler sunar: Dolmabahçe Meydanı’nda kurulan çadırların hangi meslek grubundan kişilere ait olduğu, isimleri verilmeden rütbelerine göre davetliler, kandiller ve mahyalar; çengiler, canbazlar, zurbazlar ve fişek gösterileri. Metin And’ın tespit ettiğine göre “Ortaoyunu’nun kesin biçimine varıp ilk kez Ortaoyunu adını aldığı kaynak” bu Sûrnâme’dir (And 1982: 202).

Eserin şimdilik tek nüshası bulunmaktadır: (İÜK-TY 3022). Yazmanın 4b yüzünde bulunan kayda göre müderrisîndenden Kevâkibîzâde Mehmed Emîn tarafından 19 Zilkade 1293 / 6 Aralık 1876'da istinsah edilmiştir. Eser üzerine yüksek lisans tezi yapılmış (Aynur 1988) ve eser, iki kez de yayımlanmıştır (Aynur 1995, I: 10-12 ve 44-47; Arslan 2008, 43-44 ve 767-776).

Şairin biyografisi için bk.  “Es‘ad, Sahhâflar Şeyhi-zâde Es’ad”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/esad-sahhaflar-seyhizade-esad-efendi