Şair-i Mâderzâd unvanıyla anılan İsmail Safâ’nın kitap hâlinde basılan ilk eseri. On bentten oluşan Sünûhât, terci-bend nazım şekliyle ve fe'ilâtün mefâ'ilün fe'ilün kalıbıyla yazılmıştır. Sanatlı bir dil ve üslubun hâkim olduğu didaktik tarzdaki eserde Arapça ve Farsça kelimeler, Farsça terkipler dikkat çekmektedir. Eserin başında “İfade-i Merâm” başlıklı bir sunuş kısmı yer almaktadır. Burada şair, ilkbahar mevsiminde Aydın’a doğru yapmış olduğu iki aylık seyahatte görmüş olduğu can alıcı manzaralar karşısında çok etkilendiğini, İzmir’e döndükten sonra duygu ve düşüncelerini terci-bend nazım şekliyle dile getirdiğini ifade eder. Yirmi üç yaşındaki bir şairin şiirlerinde görülecek kusurların müsamaha ile karşılanması istirhamında bulunur. Sünûhât’ın genelinde tabiatın eşsiz güzelliği ve bu güzellik karşısında duyulan hayranlık ve heyecan terennüm edilir. Bunun yanında dağınık hâtıra, üzüntü ve özlemlerle tabiat-insan, Allah-tabiat, çalışkanlık, sağlık, aklın acizliği ve hayat gibi farklı temalar işlenir. Sünûhât, güzel mısralar barındırmadığı gerekçesiyle tenkit edilmiştir.

Sünûhât, 1306/1889 ve 1328/1912 tarihlerinde İstanbul’da iki defa basılmıştır. Eserin 28 sayfadan ibaret ilk baskısı Matbaa-i Ebüzziya’da; 24 sayfadan oluşan 1328 baskısı, “Matbaa-i Ahmed İhsân ve Şürekâsı’nda yapılmıştır. Sünûhât, İsmail Safâ’nın bütün şiirlerini ele alan çalışma içinde yayımlanmıştır (Selçuk vd. 2019).

Şairin biyografisi için bk. “İsmail Safa, Şâir-i mâder-zâd”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ismail-safa