Nasuhî Efendi’nin imanı teşkil eden davranışları ele alan telif eseri. İlyas Çelebi tarafından İslâm Ansiklopedisi’nde yazılan Şuabü’l-Îmân maddesinde verilen bilgilere göre şu’ab, sözlükte “bölüm, kısım” anlamına gelen şu’be sözcüğünün çoğuludur ve “bölümler, kısımlar” anlamına gelmektedir. Şu’abu’l-İman ise “imanın kısımları, imanı teşkil eden davranış çeşitleri” anlamındadır. Şuabu’l-İman terkibi çeşitli ravilerce rivayet edilen hadislerde imanın altmış küsur (Buhârî); altmış dört (Müsned, Tirmîzî); altmış küsur veya yetmiş küsur (Müslim); yetmiş veya yetmiş iki (Ebû Abdullah İbn Mende) şube olduğunu belirten ibarelerde geçer. Şuabu’l-İman bir telif türü olarak ortaya çıkmadan önce Buhârî, Müslim ve Tirmîzî’nin eserlerinde “Kitâbu’l-İman” başlığı altında benzer muhtevalara yer verilmiştir. Bu da bir nevi daha sonra kaleme alınacak olan telif eserlere kaynaklık teşkil etmiş ve örnek olmuştur (Çelebi 2010: 218-219).

Nasuhî'nin Şuabu’l-İman adlı eseri de bu minvalde bir eser olup kaynaklarda verilen bilgiler yok denecek kadar azdır. Eldeki kaynaklarda eserin nüshası, yazılış tarihi, sayfa ve satır sayısı, dili, kime ithaf edildiği gibi bilgilere rastlanmamıştır. 

Nasuhî'nin biyografisi için bk. “Nasuhî, Mehmed Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nasuhi-mehmed-efendi