Asıl adı Zeynelâbidîn olan Âbid tarafından Arapçadan Türkçeye tercüme edilmiş tasavvufi bir mesnevi. Eser, Simavna Kadısı Oğlu Şeyh Bedreddin Mahmud (ö. 823/1420)’un Vâridât adlı Arapça eserinin yine aynı dille Seyyid Muhammed Nûru’l-Arabî (ö. 1888) tarafından yapılmış şerhinin Türkçeye manzum olarak tercümesidir. Aruzun remel bahrinin "fâilâtün fâilâtün fâilün" kalıbıyla yazılan eser, bir dîbâce ve her biri maksad adı verilen 61 bölüm, zeyl ve hâtime bölümlerinden oluşmaktadır. Besmele, Ahvâl-i Âhiret, Merâtib-i Îmân, Vücûd-ı Âlem, Teşekkül-i Cin ü Melâike, Rûh, Haşr-ı Cismânî vü Rûhânî, Kıyâmet, Kelime-i Tevhîd, İnsân-ı Kâmil bu bölümlerden bazılarıdır. Hâtime bölümünde eserin yazılış sebebi olarak Vâridât’ın manzum şârihinin Âbid’den bu eseri tercüme etmesini istediği söylenir. Eserin yazılış tarihini (1276) de içeren Sirâc-ı Gayb ismini de yine Seyyid Muhammed Nûru’l-Arabî vermiştir.

Cihan Okuyucu esere ait iki nüsha tespit ederek eseri tanıtan bir makale yazmıştır (Okuyucu 2017: 559-593). Nüshaların ilki Hırvat Bilimler Akademisi, Doğu El Yazmaları (HAZU) nu. 106, diğeri ise İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi nu. Ty. 562’de kayıtlıdır. Bunlardan başka Milli Kütüphane Türkçe Yazmalar Koleksiyonu nu. 06 Mil Yz A 5288’de üçüncü bir nüsha daha vardır. 120 varak, çift sütun üzerine 17 satır, rik’a hatla ve 3587 beyit olarak yazılan bu nüsha, zahriyesindeki Latin harfleriyle yazılan bilgiye göre Âbid’in elinden çıkmıştır. Seyyid Muhammed Nûru’l-Arabî tarafından yazılan Arapça manzum Vâridât şerhi, bu nüshada der-kenardır. Nüshanın baş tarafında ilki adı geçen şarih, diğeri de Rumeli Ordu-yı Hümâyûnu Rûznamçecisi Hüsni Bey tarafından yazılmış iki adet manzum takriz yer almaktadır. İlk takrizin son mısraı eserin adında da olduğu gibi yazılış tarihini vermektedir. "Sahîh oldı nazmun yâ Hû Âbid (1276)".

Şairin biyografisi için bk.“Âbid, Zeynelâbidîn”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/abid-zeynelabidin