Selîkî’nin eldeki tek eseri. Kaynaklarda Selîkî’nin bugün için elimizde nüshası bulunmayan “mükemmel ve mürettep” bir Divan tertip ettiği belirtilmektedir ancak nüshası ele geçmemiştir (Köksal 2013; Zülfe 2009: 17). Selîkî’nin günümüze ulaşan bazı beyitlerinden sağlığında Divan tertip ettiği sonucunu çıkarmak mümkündür (Zülfe 2009: 17).

Şairin Edirneli Nazmî’nin Mecma’u’n-Nezâ’ir (Köksal 2012: 39)’inde 33, Pervâne Bey Mecmuası (Gıynaş 2017: 31)’nda 41 adet şiiri mevcuttur. Selîkî'nin mecmualardaki şiirleri toplanarak ortaya konan çalışmada 1 kaside, 1 kıta, 2 muhammes, 5 müseddes, 75 gazel, 5 beyit yer almaktadır.

Tezkirelerde bahsi geçen Divan'ının herhangi bir nüshasına ulaşılamadığından, Selîkî'nin sanatı üzerine yapılan değerlendirmeler sınırlı sayıdaki şiirinden hareket edilerek yapılmıştır. "Şairin kendi şiirlerini tanımladığı iki kavram âbdâr ve sûznâk’tir. Âbdâr şiirin söyleyiş yönünü, sûznâk ise anlam yönünü niteler. Birincisinde şiirin söyleyiş bakımından kusursuz, parlak ve su gibi akıcı ifadelerle donatıldığı, ikincisinde ise ifade edilen düşüncenin etkileyiciliği, hayallerin inceliği ve şiirin anlam bakımından dokunaklı oluşu ifade edilmektedir" (Zülfe 2009: 22-23).

Şairin mecmualardaki şiirleri Ömer Zülfe tarafından bir araya getirilmiş ve yayınlanmıştır (2009). 

Şairin biyografisi için bk. “Selîkî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/seliki