Açıkbaş Mahmûd Efendi’nin (d. 1010/1061-ö. 1077/1666) “Resmî” ve Âcizî” mahlaslarıyla bazı şiirler yazdığı çeşitli kaynaklarda geçmektedir (Öcalan 2008: 109-117); ancak ona ait ve şiirlerinin bir arada olduğu müstakil bir eserin şu ana kadar nüshası bulunamamıştır. İsmail Beliğ, Bursa vefeyâtnâmesi olan Güldeste adlı eserinde onun şiirlerine yer vermiş, bir mecmuası olduğundan bahsetmiş ve Âcizî mahlasını da kullandığını belirtmiştir (İsmail Beliğ 1302: 156). Ali Emirî, Âmid şâirleri ile ilgili yazmış olduğu tezkiresinde aynı şekilde “Resmî” mahlaslı Açıkbaş Mahmûd Efendi’nin kimi şiirlerine yer vermiştir. Ali Emirî onun hem gazel hem de tarih düşürme konusunda üstad olduğunu ifade etmiştir (Ali Emirî 1328: 383). Mehmed Tâhir de onun Türkçe, Arapça ve Farsça üç dilde şiirler yazdığını ve “Mecmû’a-ı Eş’âr’ adlı bir eserinin olduğunu yazmış, ayrıca özellikle Farsça şiirlerinden birkaç beyti eserine almıştır (Bursalı 1333: I, 14). Mehmed Şemseddin Efendi de Resmî’nin şiirlerine yer vermiş ve onun bazen de Âcizî mahlası kullandığına işaret etmiştir (Ulusoy 2021: 520).

Resmî’nin şiirlerinin bir kısmı kendinden önceki şairlere nazire olduğu gibi bir kısmı kendi muasırlarına naziredir. Bu meyanda Murâdî mahlasıyla şiir yazan Sultan III. Murâd başta olmak üzere birçok şaire nazire yazmıştır. Resmî’den sonra da kimi şairlerce onun şiirlerine nazireler yazılmıştır. Emirî mahlasıyla şiir yazan Ali Emirî onun şiirlerine en çok nazire yazan şairdir (Ali Emirî 1328: 383). Mahmud Efendi tarih düşürme konusunda da mahir bir kimsedir. Özellikle irticalen söylediği tarihler bu anlamda meşhurdur (İsmail Beliğ 1302/1884: 158). Şiirlerini Türkçe, Arapça ve Farsça yazan Açıkbaş Mahmûd Efendi Nakşibendî olmasına rağmen, Melâmî neşvede de şiirler yazmıştır ve şiirlerinde bu unsur açıkça görülür. Açıkbaş Mahmûd Efendi’nin eldeki şiirleri incelendiğinde dinî ve tasavvufi konuları edebî bir dille işlediği görülür. Şiirinin dil özellikleri yazıldığı XVII. yüzyılı yansıtmaktadır. Mahmûd Efendi’nin şiirlerinde Arapça ve Farsça sözcük ve tamlamalardan; teşbih, telmih gibi edebî sanatlardan yararlandığı görülür. Şairin, Divan edebiyatında yaygın kullanılan mazmunlara ve sözcük kalıplarına hâkim olduğu anlaşılmaktadır. Açıkbaş Mahmud Efendi’nin Divânçe’sinden bahsedilmekte ise de şimdiye kadar onun adına böyle bir esere rastlanılmamıştır. Ancak şiirleri Resmî ve Âcizî mahlaslarıyla çeşitli kaynaklarda yer almıştır.

Resmî'nin biyografisi için bk. “Resmî, Açıkbaş Mahmûd Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/resmi-acikbas-mahmud-efendi