İbnü'l-Kemâl'in İbnü’l-Fâriz’in Hamriyye kasidesine yazdığı Arapça şerh. Eserine herhangi bir mukaddime yazmayan İbnü’l-Kemâl, besmeleden sonra şerhe geçmiş, 41 beyitten oluşan kasidenin sadece 33 beytini şerh etme geleneğini devam ettirmiştir. Daha önce kasidenin tasavvufi ve irfanî manası üzerinde duran Kayserî, Hemedânî, Bitlîsî ve Câmî gibi şârihlerin aksine İbnü'l-Kemâl, kasideyi çoğunlukla dil ve gramer açısından incelemiş, kelimelerin mana ve irapları üzerinde durmuş, bazen de belagatle ilgili hususiyetleri açıklamıştır. Bunun için ayet ve hadislerden alıntı yoluna gitmişse de daha çok İbnü’s-Sikkît, Cevherî, Zemahşerî, Râgıbü’l-İsfehânî, Mutarrizî, İbnü Hişâm ve özellikle Cevherî gibi dil ve belâgat alimlerinin görüşlerine başvurmuştur. Bu kaynakların kelimelere verdikleri farklı manaları kaydedip bunları tenkide tabi tutmuş ve hangisinin daha isabetli olacağını yine bu alanda söz sahibi olan mercilere başvurarak görüşünü belirtmiştir (İnce 2018: 28-31).

İbnü’l-Kemâl’in özellikle tenkit ettiği isimlerden biri de kasideyi daha önce şerh eden Mollâ Câmî (ö. 1492)’dir. İbnü’l-Kemâl, şerh boyunca isim vermeden, “men kâle..., men vehime...” (... diyen kişi, ... zanneden kişi) şeklinde başlayan cümlelerle Câmî’nin ileri sürdüğü görüşe işaret etmiş, devamında da sunduğu delillerle Câmî’nin görüşlerini 22 yerde reddetmiştir. Yaptığı reddiyelerin havada kalmaması için de bu alanda otorite kabul edilen eserlerden alıntılar yapmıştır (İnce 2019: 131-132).

Çok sayıda yazma nüshası olan eser üzerine 1992 yılında bir yüksek lisans tezi (Konur), 2018 yılında bir doktora tezi hazırlanmıştır (İnce). 2011 yılında da eserin tahkikli neşri yapılmıştır (Makbûl). 

Şairin biyografisi için bk. “İbn Kemâl, Kemâlpaşa-zâde”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ibn-kemal