İbrahim Şâhidî Dede tarafından 921/1515’te Mesnevî’nin anlaşılması için kaleme alınan Farsça-Türkçe manzum bir sözlük olan Tuhfe-i Şâhidî adlı esere yazılmış şerh. Şerh-i Tuhfe-i Şâhidî, 11 Şevval 1255/18 Aralık 1839’da Fatih Çarşamba’da bulunan Murad Molla Tekkesi şeyhi Mehmed Murâd Nakşibendî tarafından yazılmıştır.

Mehmed Murâd, 1221/1806’de üstadı Sâlih Afifü’l-Münzevî’den Tuhfe-i Şâhidî’yi okumuştur. Üstadını, Ferheng-i Sürûrî’nin yazarı Sürûrî-i Kâşânî’den ve Burhân-ı Kâtı’nın yazarı Muhammed Hüseyin b. Halef-i Tebrîzî’den Farsçada daha üstün saydığını eserinde zikretmektedir. Mehmed Murâd, bu nedenle şerhini de üstadından öğrendiği gibi hazırlamıştır.

Eserin müellif nüshası, Süleymaniye Kütüphanesi Darü’l-Mesnevi Koleksiyonu Nu. 568’de mevcut olup 45 varaktan oluşur. Eser, bir mukaddime ile başlar. Mukaddimede şarih, kendini, üstadını ve İbrahim Şâhidî Dede’yi kısaca tanıtır. Eseri yazma sebebini açıkladıktan sonra, eser Tuhfe-i Şâhidî’nin beyit beyit şerh edilmesi ile devam eder. Muhtasar bir şerh olan eserde, kelimelerin Farsça, Türkçe karşılıklarının yanı sıra kimi zaman Arapça karşılıkları da verilmiştir. Kelimeleri açıklarken yer yer bazı ayet ve hadisler ile meşhur bazı mutasavvıf şairlerin şiirlerinden örneklere de yer verilmiştir.

Mehmed Murâd Nakşibendî, eserinde Şâhidî Dede’nin memleketi Muğla olduğu için, bazı kelimelerin Muğla ağzı ile yazıldığına dikkat çekmiştir. Birçok beyti şerh ederken yine üstadının yönlendirmesi sebebi ile kullanılan kelimelerin Muğla’ya özgü kelimeler olduğunu ve aslında bu kelimelerin Farsça veya Arapça değil Türkçe olduğunu belirtmiştir.

Şerh-i Tuhfe-i Şâhidî üzerine bir yüksek lisans tezi hazırlanmış ve tezde eserin yeni Türk harflerine çevirisi yapılmıştır (Demirci 2013).

Şarihin biyografisi için bk. “Murâd, Şeyh Hacı Mehmed Murâd”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/murad-seyh-haci-mehmed-murad