Eserden Örnekler

Sehâb-ı lutfî vü deryâ-dilâ toyî ki güher

Be-sûy-ı dest-i to ez-bahr mî-koned şeb-gîr

Yine buyururlar ki yâ İmâm, sen lütf u ihsân sehâbı olmuşsun ve dâ’imâ halka lütf u kerem yağdırırsın ve dahi deryâ-dil sensin. Zîrâ inci senin destinin tarafına bahr-ı cânibinden geleyim diye feryâd eyler. Ve seni böyle deryâ-dil gördükde deryâyı beğenmeyip asıl deryâ sen olduğundan için senin destinin cânını arzû eder. Ve senin destine "amân al beni" diye ilticâ eyler. Ve "beni şu deryâdan halâs eyle" diye niyâzmend olur. Hâsılı Hazret-i İmâm'a sen bahrdan büyük ve evsa' olmuşsun ve bahr senin yanında bir göl gibi kalır demek olur. Yahud deryâ-dil ya’nî sahî sensin. Zîrâ gevher, bahrın hıssetini ve bahlını görüp derûn-ı bahrdan senin eline "al beni bu bahîl bahrin derûnundan halâs eyle" diye feryâd eder. Bahrın hatta şu cihetdendir ki incisini ka’rında ve cevf-i sadefde hıfz eder ve bir kimesneye güherini çıkarup al şunu diye vermez meğerki ka’rına vâsıl olup hezâr ta’ab u mihnet ile incisini alasın.

Niteki Hazret-i Mısrî kuddise sırruhu buyurmuşdur. Beyt:

Fehel raeyte bahran ev semi’tehu

Yermî darâdîhi ile’s-sevâhili

Bu sûretde bahr; bahîl ve denî olmuş olur. Lâkin Hazret-i İmâm, bilâ-taleb sîm ü zerini ve dürr-i cevâhirini rızâsıyla herkese bezl eder. Bu cihetden Hazret-i İmâm deryâdan vesâir eshiyâdan cevâd u kerîm olmuş olur. Deryâ-dil sahî ma’nâsına ıstılâh olunmuşdur. 

(Mehmed Murâd Nakşibendî, Şerh-i Kasâid-i Mevlâna Şevket. Süleymaniye Ktp. Mehmed Ârif-Mehmed Murad Koleksiyonu, Nu. 148., s. 145).