Yunus Emre’nin “Çıktım erik dalına anda yedim üzümü” beyti ile başlayan meşhur şathiyesinin İbrahim Hâs tarafından yapılan şerhi. Eserin tek nüshası Milli Kütüphane Yazmalar Koleksiyonu A. 8311 numarada bulunmaktadır. 58 varaktan oluşan yazma nesih kırması ile imla edilmiştir. İbrahim Hâs, zikredilen şiirin dokuz beytini şerh etmiştir. Müellif, Yunus’un ilahiyi niçin kaleme aldığını belirtirken aynı zamanda kendi telif sebebini ortaya koyar. Ona göre Yunus Emre’nin ilahileri baştanbaşa sırlarla doludur. Allah’tan başkasına talip olanlar sülûka girip Allah’ın rızasını kazansın diye bir ilahisinde başka bir lisanla kendi hâlini dile getirmiştir. Evliyaullah’ın zevkine benzer zevk almaları için sülûku açıklamıştır. Bu ilahinin her bir beytinde sâliklere hikâye üzerinden bir çeşit öğüt vermeyi amaçlar (Tatcı 2015: 44).

Yunus ilahisinde kendi sülûku, hâli ve ulaştığı berzah makamlarına dair hikâye yoluyla açıklamalarda bulunmuştur. Şeyhzâde Muslihüddin Efendi (ö. 1544), Niyâzî-i Mısrî (ö. 1694), İsmail Hakkı Bursevî (ö. 1725), Şeyh Ali Nakşbendî el-Nevrekanî (ö. ?) Yunus’un bu şiirini Osmanlı döneminde şerh etmişlerdir. İbrahim Hâs’ın şerhindeki motiflerin, eserin tamamı göz önünde tutulduğunda, diğer şerhlerdeki motiflerden orijinal ve farklı olduğu görülmektedir. Ayrıca izah edilen hususların diğer şerhlere nazaran tafsilatlı olduğu söylenebilir. Şerhlerde yer alan birbiriyle örtüşen izahlar ve yorumları tekke mensupları arasında gelişen şifahi kültürle açıklamak mümkündür (Tatcı 2015: 37-40, 56).

Şerh-i Ebyât-ı Yûnus Emre üzerine tek çalışmayı Mustafa Tatcı yapmıştır (2015). 

Şairin biyografisi için bk. “İbrâhim Hâs”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ibrahim-has