Fedâî mahlaslı Prizrenli Abdürrahîm b. Ali (d. ? - ö. 1303/1886) tarafından: “Elâ yâ eyyühe’s-sâkî edir ke’sen ve nâvilhâ / Ki ʻışk âsân numûd evvel velî üftâd müşkilhâ” mısraʻlarından müteşekkil Hâfız-ı Şîrâzî (ö. 792/1390?) Dîvân’ının ilk beytine yapılan şerhi içeren eser. Şerhin tespit edilebilen tek nüshasının Millî Kütüphane, Yz A 4386/15 demirbaş numarasında kayıtlı olduğu belirtilmiştir (Yılmaz, Anılır ve Doğan 2021: 85).

Fedâî’nin, Hâfız’ın beytine yaptığı şerhte diğer Türkçe eserlerine nazaran biraz daha ağdalı bir kelime kadrosu/dil ve üslup kullandığı söylenebilir. Eseri telif etmesindeki sebebe değinmeyen şârih, beyti anlamlı parçalara ayırmış ve beytin Farsça olmasının da etkisiyle öncelikle bu parçaların tercümesini yapmıştır. Bazı parçaları, şerh/yorum katmanıyla iç içe tercüme ettiği de görülmektedir.

Fedâî, beyti teşbihlere, sembol ve remizlere de yer verip genel itibarıyla tasavvufî zemine oturtarak şerh etmiştir. Bu bağlamda o şerhin muhtevasını; ehadiyyet, vâhidiyyet, rubûbiyyet, insân-ı kâmil, sâkî, ke’s (kadeh) ʻayn, ayna, Hak, enfüs, âfâk, tecellî, hüsn, şühûd, aşk-âşık-maʻşûk, hubb-mahbûb, vahdet-kesret, âlem, mâ-sivâ, hicâb, temkîn, sûret, makʻad-i sıdk, zât, sıfât, cemâl, kemâl, sır, vücûd/varlık, melâmet, makâmât, seyr ü sülûk, vuslat, firkat, cehalet, küfr, şirk, hakikat, nûr, hüviyyet, mürşid, kâbe kavseyn gibi bağlam yönünden özellikle vahdet-i vücûd doktriniyle ilişkili kavramlar/ıstılahî unsurlar çerçevesinde kurgulamıştır.

Şerh, bir tebliğ (Güleç 2016: 189-200) ve kitap çalışmasında (Yılmaz, Anılır ve Doğan 2021: 84-87) ele alınmıştır. Bu çalışmalarda şerhin metnine de yer verilmiştir.

Şârihin biyografisi için bk. "Fedâî, Abdürrahîm". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fedai-abdurrahim.