Üsküplü İshak Çelebi’nin Yavuz Sultan Selim’in saltanatının ilk yıllarındaki bazı hadiseleri anlattığı eser. İshak Çelebi, Selim-nâme'nin mukaddime kısmında hamd ve senadan sonra Yavuz Sultan Selim’i övüp eseri kaleme alma sebebini açıklamıştır. Buna göre Bayezid döneminde takdir edilmeyen şair, yalnız kalmış; Yavuz Selim tahta geçince de onun menakıbını yazmaya karar vermiştir. Eserde II. Bayezid'in padişahlığının son yıllarında 915/1509 yılında İstanbul’da meydana gelen büyük deprem, Bayezid’in şehzadeleri arasındaki taht mücadeleleri, Şahkulu isyanı, Sultan Bayezid’in ölümü (1512), Yavuz Sultan Selim’in tahta çıkışı ve Şehzade Ahmed’in Yavuz Sultan Selim’e karşı ayaklanması ve bu ayaklanmanın bastırılması ayrıntılarıyla anlatılmıştır. 

Selim-nâme, oldukça ağır bir dille kaleme alınmasına rağmen dönemi içinde inşa geleneğinin en güzel örneklerinden biri olarak kabul edilmiştir. Eserde sıkça kullanılan ayet, hadis ve çeşitli duaların yanı sıra büyük çoğunluğu Farsça olan manzum metinlere de yer verilmiştir. İshak Çelebi’ye daha kendi çağından itibaren büyük şöhret kazandıran bu eser, sonraki yıllarda da Osmanlı tarihçileri tarafından güvenilir bir kaynak olarak kabul edilmiştir. Nitekim Hoca Sâdeddin Efendi Tâcü’t-Tevârîh adlı eserinde, manzumelerine varıncaya kadar İshak Çelebi’den istifade etmiştir (Savaş 2000: 528-29).

Birçok yazma nüshası bulunan Selim-nâme üzerine bir doktora, bir de yüksek lisans tez çalışması yapılmıştır (Savaş 1986, Keskin 1998).

Şairin biyografisi için bk. “İshâk Çelebi. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ishak-celebi