Fakîrî tarafından kaleme alınan İstanbul konulu şehrengiz. Şehr-engîz-i İstanbul, Kanûnî’ye sunulmasına rağmen yazılış tarihi konusunda net bir bilgi yoktur. Ancak şairin diğer eseri Ta’rîfât’ın 941/1534’te yazıldığı göz önüne alınırsa şehrengizin de buna yakın bir tarihte yazıldığı düşünülebilir. Birçok çalışmada eserin 305 beyit olduğu belirtilmiş olsa da gerçekte 259 beyittir. 

Mefâ'îlün mefâ'ilün fe'ûlün kalıbıyla yazılan Şehr-engîz-i İstanbul, Münâcât (26 beyit),  Der-Medh-i Pâdşâh (34 beyit),  Mahbûb-ı Fakîrî (46 beyit), Der-Medh-i Kostantıniyye (79 beyit)  bölümlerinden oluşmaktadır. Der-Medh-i Kostantıniyye başlıklı bölüm her ne kadar İstanbul’un övgüsü başlığını taşısa da aslında şehrengizdeki güzellerin övgüsüne geçişi haber verir. Eserdeki 20 güzelin ilki dört beyitle geriye kalan 19’u da üç beyitle anlatılır. Fakîrî tasvir ettiği kişilerin beşi haricinde diğerlerinin adını söylemiştir. Şehrengizlerde şehrin güzelleri genellikle mesleklerinden mülhem ifadelerle tasvir edilir.  Fakîrî'nin İstanbul Şehr-engîzi'nde de bahsi geçen kişiler, meslekî terimlerden yararlanılarak övülmüştür.

Şehr-engiz-i İstanbul, bu şehir için yazılan üçüncü şehrengizdir. Kelime kadrosu fazla geniş olmayan Fakîrî, eserde aynı ifadeleri tekrar tekrar kullanmakta bir beis görmemiştir. Pek meşhur olmayan bir şairin kaleminden çıkan eserde, şekil ve muhteva bakımından divan edebiyatı şehrengiz geleneğindeki eserlerle büyük benzerlikler vardır. İstanbul tasvir edilirken gerçekçi, tanıtıcı ifadeler yerine daha çok sanatkârane bir üslubun tercih edilmiş olması, eseri diğer şehrengizlerden ayıran bir özellik olarak öne çıkmıştır.

Fakîrî'nin Şehr-engîz-i İstanbul'u Taner Gök tarafından yayımlanmıştır (2016).

Şairin biyografisi için bk. "Fakîrî". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fakiri