Abdurrahmân Süreyyâ'nın belâgate dair eseri. Abdurrahmân Süreyyâ, 200 sayfadan oluşan bu eseri, daha önce kaleme aldığı belagat kitabı olan Mizanü’l-Belâga’da eksik bıraktığı ya da daha sonradan hatırına gelen konuları tamamlamak için aldığı notları bir araya getirmek üzere telif etmiştir (Başkal 2011: 15). Eserde Mîzanü’l-Belâga’ya sayfa numarası verilerek göndermeler yapıldıktan sonra ilgili konuya dair açıklamalar yapılmaktadır. Hz. Muhammed’in soyuyla ilgili bilgilerin verilmesiyle başlayan eserde, Abdurahman Süreyya, edeb ve edip kavramları ekseninde edebiyatı açıklar, tenkit konusunu tartışır. Daha sonra sırasıyla keyfiyyât-ı mahsusa, ism-i mana, kemmin havassı, izafe, izafenin aksamı, rabıta-yı zamâniyye, vav-ı atıfe, hemze ve hemzenin resm-i hattı, cem-i müzekker-i salim gibi geleneksel gramer konuları ele alınmaktadır (Başkal 2011: 116).  Abdurrahman Süreyya, eserinde ele aldığı konular için çoğunlukla divan şairlerinden bazen de Tanzimat devri şair ve yazarlarından örnekler verir ancak bu örneklerdeki yanlış kullanımları tenkit etmekten de geri durmaz. 

Sefîne-i Belâgat, Mirduhizâde Abdurrahmân Süreyyâ tarafından 1305/1887-88 yılında İstanbul’da Matbaa-yı Amire’de basılmıştır. Eser, Zekeriya Başkal tarafından neşredilmiştir (2011).

Yazarın biyografisi için bk. "Abdurrahmân Süreyyâ, Mîrdûhî-zâde". Türk Edebiyatı İsimler Sözlülüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/abdurrahman-sureyya-mirduhizade