Mustafa Fennî'nin (d. ?/? - ö. 1158/1745-46) İstanbul’un sahil semtlerini konu alan eseri. Sâhil-nâme, 63 beyitten müteşekkil bir manzumedir. Eserin metni şairin Dîvân nüshalarında yer almasının yanında müstakil olarak çeşitli mecmualarda da bulunmaktadır. Sâhil-nâme, ayrıca Arap harfli olarak da basılmıştır (Fennî 1327). Eser, mesnevi nazım şekli ve aruzun remel bahri kalıplarından "fe‘ilâtün fe‘ilâtün fe‘ilâtün fe‘ilün" kullanılarak nazma çekilmiştir.

Mustafa Fennî, bu mesnevisinde İstanbul’un Avrupa yakasındaki Galata semtinden başlayarak sahilden sırayla Mumhâne, Tophane, Salıpazarı, Fındıklı, Kabataş, Dolmabahçe, Beşiktaş, Ortaköy, Kuruçeşme, Arnavutkaryesi, Arnavutköy, Hasankalfa, Bebek, Kayalar, Rumelihisarı, Şeytan Akıntısı, Baltalimanı, Emirgan, İstinye, Yeniköy, Tarabya, Kefeli, Büyükdere, Sarıyer, Rumeli Hısnı, Karataş, Rumeli Feneri semtlerini anmış daha sonra oradan İstanbul’un Anadolu yakasına geçerek yine sırayla bu yakadaki Anadolu Feneri, Soğuksu, Kavak, Umuryeri, Değirmenlik, Hünkariskelesi, Yalıköy, Beykoz, Sultaniye, İncirli, Paşabahçe, Çubuklu, Kanlıca, Körfez, Anadolu Hisarı, Göksu, Küçüksu, Kandilli, Vaniköy, Kuleli, Çengelköy, Beylerbeyi, İstavroz, Kuzguncuk, Öküzlimanı, Üsküdar, Şemsipaşa, Şerefabad, Ayazma, Salacak, Kızkulesi, Kavakbahçesi, Haydarpaşa, Kadıköy, Fenerbahçe semtlerini şiirine konu etmiştir. Mustafa Fennî, son olarak Adalar’dan bahsederek eserini tamamlamıştır. Şair, 63 beyitlik eserinde İstanbul’un 64 sahil semti ve yerleşim yerini zikretmiştir. Şairin eserine konu ettiği yerler günümüz İstanbul’unun Beyoğlu, Beşiktaş, Sarıyer, Beykoz, Üsküdar, Kadıköy ve Adalar ilçeleri sınırları dahilinde kalan semt ve yerleşim yerleridir.

Fennî, eserinde andığı semtlerin döneminde ön plâna çıkan özelliklerinden bahsetmenin yanında semt isimlerini kullanarak sıklıkla çeşitli söz ve mana oyunları da vücuda getirmiştir. Şair, eserine konu ettiği semtlerin adlarını genellikle tevriyeli olarak kullanmış ve bu sayede eserinde anlam zenginliği yakalamıştır. Sâhil-nâme’nin dili oldukça sade ve akıcıdır. Bu tarz manzumelerin bilinen ilk ve en güzeli olarak kabul edilmektedir. 18. yüzyıl şairlerinden Derviş Hilmî Dede (ö. 1769-70) mesnevi nazım şekliyle Mustafa Fennî’nin Sâhil-nâme’sine nazire yazmıştır. Daha sonra İzzet Efendi (ö. 1797-98) de kaside nazım şeklini kullanarak bir sahilnâme kaleme almıştır.

Mustafa Fennî'nin Sahil-nâme’sinin Latin harfli metni Fevziye Abdullah Tansel (1976: 331-346), tenkitli metni ise Nihat Öztoprak (2004: 111-148) tarafından yayımlanmıştır. Daha sonra Hacı İbrahim Demirkazık, Mustafa Fennî’nin Dîvân’ını konu alan doktora tezinde Sâhil-nâme’nin tenkitli metnine de yer vermiştir (2009: 690-695).

Şairin biyografisi için bk. “Fennî, Hacı Mustafa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fenni-haci-mustafa