Riyâzü’r-rahme, etkileyici bir anlatım ve sanatkârane bir üslupla kaleme alınmıştır. Döneminin dil ve üslup özelliklerini yansıtan eserde Veysî (ö. 1037/1628) ve Nergisî (ö. 1044/1635) etkisinden söz etmek mümkündür. Eserde Arapça-Farsça kelime ve terkipler yoğun bir şekilde kullanılmış, secili ifadeler, manzum ve mensur alıntılara sıklıkla yer verilmiştir. Cümleler ise genellikle uzundur. Geniş bir birikim ve yüksek bir sanat kabiliyetinin ürünü olan eser, öğreticilik vasfı ile dinî heyecan ve lirizmi ustalıkla birleştiren bir üsluba sahiptir. Anlatım, muhtevaya uygun olarak yer verilen manzum parçalar ve çoğunlukla İslam tarihinin çeşitli dönemlerine ait yaşanmış olayları konu alan çeşitli kıssa ve hikâyelerle zenginleştirilmiştir.

Bursalı Mehmed Tâhir Efendi’nin “nefis bir eser” (1975: 5) yorumu ile tanıttığı Riyâzü’r-rahme, Türk edebiyatında nesir sahasında ortaya konmuş seçkin eserlerden biridir. Allah’ın rahmetinin genişliğini ön plana çıkaran hadisler doğrultusunda müstakil bir konu olarak İslam’ın esaslarını ele alması bakımından orijinal bir eser olmasının yanında döneminin edebî tarzını, dinî ilimlerdeki yaklaşımlarını yansıtması yönüyle de kıymeti haizdir.

Altısı yurt içi kütüphanelerinde, ikisi de yurt dışında olmak üzere eserin toplam sekiz yazma nüshası tespit edilmiştir (bk. Karaman 2020). Riyâzü’r-rahme’nin tenkitli metni yayımlanmıştır (Karaman 2020).

Yazarın biyografisi için bk. “Âlî, Hüseyin Âlî Çelebi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ali-huseyin-ali-celebi