Yazma kayıtlarda Risâle-i Sadefiyye ve Makâle-i Düreriyye şeklinde de geçen Fuâdî'ye ait Türkçe manzum eser (Demirel 2018: 62). Muhteva açısından benzer olması sebebiyle Fuâdî’nin risalelerini cem eden mecmualarda genellikle Muslihu’n-Nefs’ten hemen önce gelir. Mesnevî tarzı kafiyelenen altmış altı beyitten ibaret olan eser nefsin yedi mertebesini konu edinir. Bu sebeple bir tür “etvâr-ı seb‟a” risalesi denilebilir. Muslihu'n-Nefs ile konularının aynı olduğunu şu beyit göstermektedir: "Muslihu’n-Nefs’de yazdım nazmile/Bunda dahi yazıldı hıfz edegör fehmile."  İlki manzum ikincisi mensur olmak üzere iki bölümden oluşur (Demirel 2008: 63).   Eser, besmele ve hamdele ile başlar. Necmeddin Râzi’nin nefsâni ve ruhâni sıfatlarıyla ilgili sözünden sonra, eserin yazılış sebebi bir şiir ile anlatılır. Daha sonra nefsin sıfatları altı kıt’ada ele alınarak her birinin isimleri zikredilir (Sayacı 2003: 19).   

Yazar, manzumenin ilk kıtasında nefs-i emmâre, ikincisinde levvâme, üçüncüsünde mülhime, dördüncüsünde mutmainne, beşincisinde râziyye, altıncısında da marziyyenin sıfatlarını açıklar. İkinci bölümde ise, müellif, insan nefsinin sıfât-ı zemime sahibi olduğunu, bunların sıfât-ı hamideye tebdilinin, taliplerin vücuddaki, zât ve sıfatları itibariyle birbirine muhalif olan ruh ve nefsi bir eylemeleri gerektiğini, bunun da ancak mürşid-i kâmile intisapla olacağını ifade eder. Fuâdî, “Herkesin mürşidi Kur’ândır, bize mürşid lâzım değildir” diyenleri uyararak marifetullahın ancak bir mürşide intisapla elde edilebileceğini, böylece insanın nefs bilgisiyle marifetullaha erişebileceğini belirtmektedir (Demirel 2018: 62-63).  Müellif, tarikate intisap edip ömürlerini bu yolda harcayan birçok dervişin seyru sülûklarında nefs-i emmâreden ve nefs-i levvâmeden kurtulamadıklarını; hâllerinin zevk ve safadan mahrum olduğunu söyler. Bu duruma üzülen Fuâdî, kalbine gelen bir ilham ve dervişlere yardımcı olmak arzusuyla sıfât-ı hamîde ve sıfât-ı zemîmeleri altı kıta hâlinde yazarak bu risaleyi kaleme alır (Demirel, 2008: 63).

Eserin nüshaları şu şekildedir: Süleymaniye Kütüphanesi Hacı Mahmud Efendi, 2287, vr. 11/b-17/b, 17 str. Süleymaniye Kütüphanesi Hacı Mahmud Efendi, 2571, vr. 1/b-9/a, 19 str. Süleymaniye, Tercüman Gazetesi, 362. Ali Emiri Şer’iyye, 1181. Ali Emiri Şer’iyye, 879. Millî Kütüphane, FB, 503, vr. 56/b-58/b.

Fuâdî'nin biyografisi için bk. “Fuâdî, Ömer”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/fuadi-omer