Eserden Örnekler

Ve revâyih-i tayyibenin cümlesi bâğ-ı Firdevs’den me’hûz ve dimâğ-ı cânı mukavvî ve ins ü melâ’ikeyi müteclib olmağla Resûlu’llâh’a tîb mutlakâ tahbîb olundu. Ve bu esrârdan âgâh olana lâzımdır ki gül ve emsâli hoş-bû nesneleri istişmâm etdikde tasliye-i Resûl eyleye. Zîrâ cennetin hoş-bûları dahi onun bûyundan halk olunmuş ve dünyâda olan eşyâ-yı müstetâb umûmen cennetden ihrâc kılınmışdır (…)

Ve bu takrîrâtdan mefhûm olunur ki bu dünyâda ne kadar umûr-ı rûhâniyye var ise, gerek revâyih-i tayyibe ve gerek gayrı, kıyâmetde cümlesi cennete ilhâk olunur. Zîrâ demişlerdir ki küllü şey’in yerci’u ilâ-aslihî. El-hâsıl, âlem-i envâr ve mevtın-ı cemâl ve mahall-i lutfdan olanlar yine nûr ve cemâl ve lutfa râci’ ve makarr-ı zulmet ve mekân-ı celâl ve vâdî-i kahrdan olanlar onlar dahi zulmet ve celâl ve kahra merdûd olalar. Bu sebebdendir ki şeref-i izâfetle müşerref olan rûh-ı insânî ve emrî ve ilâhî, azâb hâlinde mu’azzeblere ta’alluk etmeyip belki mu’azzeb ve mu’âkab olanlar medâr-ı me’âsî olan rûh-ı hayvânî ile mu’azzeb olalar ve mü’min-i âsînin îmânı dahi vakt-i azâbda cehennemden hâric ve bâbda mevkûf ve muntazır ola (Tatçı 2010: 110-111)