17. yüzyıl Mevlevî Şeyhi İsmâîl Rüsûhî Efendi’nin Mevlevîlikteki semâ’ kavramına ilişkin Arapça eseri. Rüsûhî Efendi’nin yaşadığı dönem, Osmanlı’da Kadızâdeliler ile Sivasîler olarak yaygınlaşmış iki zümrenin fıkha ve güncel hayata ilişkin kimi konularda hararetli tartışmalara sahne olan bir zaman dilimidir. Bir Mevlevî şeyhi olması hasebiyle İsmâîl Rüsûhî Efendi de bu sıcak tartışmalarda taraf olmuş, Kadızâdelilerin fikirlerine karşı birçok eser yazmıştır. Risâle fî Hakkı's-Semâ’ adlı risâle de bunlardan biridir. Kâtip Çelebi’nin verdiği bilgilere göre bu eser dönemin müftülerinden Muhammed Efendi’nin semâ ve devrânın haram olduğuna dair yazdığı esere bir cevap mahiyetinde kaleme alınmıştır. Rüsûhî Efendi, semâ ve devrânın haram olmadığını savunur. Risâle fî Hakkı’s-Semâ’ önce Arapça olarak telif edilmiş, daha sonra Huccetü’s-Semâ’ adıyla genişletilerek tercüme edilmiştir. Semih Ceyhan, risâlenin bilinen tek nüshasının Vatikan’da olduğunu belirtir (Biblioteca Vaticana (Vat Turco) 137/7, vr. 347-362) (2005: 207).

Risâle fî Hakkı's-Semâ’ın Arapça metni yaygınlaşmamış, Huccetü’s-Semâ’ adıyla aynı müellif tarafından Türkçeye tercüme edilen risâle meşhur olmuştur.

Yazarın biyografisi için bk. "RüsûhÎ, Şeyh İsmail Rüsûhî Efendi". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/rusuhi-seyh-ismail-efendi