Selîm Sâbit’in sıbyan mekteplerinde okutulmak üzere kaleme aldığı yeni tarz eğitim-öğretim kitabı. İki bölüm olarak düzenlenen eserin ilk bölümü, çocuğun doğumundan öğrenim yaşına gelinceye kadarki geçirdiği bedenî ve ruhi aşamaları kısa bir biçimde anlatılarak başlar.

Eğitim-öğretim uygulaması üç şekilde gösterilir.  Bunlar, öğretmenin her öğrenciyle ayrı ayrı ilgilenerek ders vermesi esasına dayanan ve bu sebeple kalabalık gruplarda kullanılamayacağı belirtilen “usûl-i infirâdiye”, aynı anda birden çok öğrenciye ders vermek suretiyle ortaya konan ve burada da öğrencinin yaş ve yeteneklerinin geri planda tutulduğu “usûl-i ictimâiye” ve eğitim-öğretimin yıllara göre tasnif edildiği, üst sınıftan bir “müzakereci”nin dersi yürüttüğü ve bu sebeple öğretmenin öğrenci üzerindeki etkisinin azalması sebebiyle kullanılamayacağı belirtilen “usûl-i mütekâbile”dir. “Usûl-i cedîde”de yani yeni usulde ise öğrenciler sınıflara ve sınıflar da şubelere ayrılır. 

Ardından “usûl-i cedîde”, o zaman için ihtiyaç olan bazı noktalar başlıklar halinde verilir. Bazıları “temrin” yani alıştırmalarla desteklenir. Yeri geldiğinde de “tenbih” uyarısıyla dikkate alınması gereken bilgiler verilir. Buna göre sınıf ve şubelerin oluşturulma şekli; derslerin işlenme şekli; hangi sınıflarda hangi derslerin okutulacağı; harflerin, harekelerin, hecelemenin, yazının, hesabın, coğrafyanın, tarihin, dilin nasıl öğretilmesi gerektiği konusunda zamanına ışık tutacak bilgiler verilir. 

İkinci bölümde ise sıbyan mekteplerinin ve Osmanlı Devleti’nde varlık gösteren diğer okulların eğitim-öğretim mevzuatındaki yerleri maddeler halinde verilir. Son sayfada da bu eserin sıbyan mektepleri için önceden yazılan kitapların bir özeti niteliğinde olup Selîm Sâbit’in 15-20 seneden beri bizzat ve dolaylı yoldan elde ettiği tecrübelerin ürünü olduğu belirtilir. Örneklerin, alıştırmaların, yorum yapmanın ve soru-cevap yöntemlerinin ön planda tutulduğu bir eser olan Rehnümâ-yı Mu’allimîn’de Selîm Sâbit’in zamanına göre eğitim-öğretimde daha faydalı olacağına inandığı yeni yöntemler ortaya koyduğunu ve teorik bilginin yanında pratiğe de çok önem verdiği görülür.

Eser, İstanbul Matba’a-i Osmâniye’de 1299/1881-82’de 48 sayfa olarak basılmıştır. Rehnümâ-yı Mu’allimîn’deki eğitim görüşleri bir yayında genişçe ele alınmıştır (Aşıkoğlu 1995). Ayrıca eserdeki bilgiler pedagojik açıdan da incelenmiştir (Buyrukçu 2002)

Selîm Sâbit’in biyografisi için bk. “Selîm Sâbit Efendi”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/selim-sabit-efendi