Mehmed Şefîk Efendi’nin Şefîknâme isimli eserinin şerhi. Ravzatü’l-Kâmilîn (Şerh-i Şefîknâme), 1703 yılında gerçekleşen Edirne Vak’ası’nı (Feyzullah Efendi Vak’ası) anlatan Şefîknâme isimli eserin Mahmûd Celâleddin Paşa tarafından yapılan şerhidir.

Şârih, eserinin mukaddimesinde, bu “semeresi fazla olan” bir lafız harikası olarak bahsettiği Şefiknâme’den istifade imkânının zor olması sebebiyle önce 1122/1710-11 yılında Mehmed bin Ahmed'in bir haşiye yazdığını ama bu kitabın Şefîknâme’nin “muamma”, “lügaz”, “ibare”, “lafız” ve “iham”, “rumuz” ve “nükte”lerinin anlaşılmasındaki zorlukları kolaylaştırmadığını söyler. Şarih de bu eksikliği tamamlamak adına olayların gerçek ve asıl sebeplerine atıflarda bulunmak, olayların meşelerini dikkate almak ve belgeli olamayan bilgileri diğerlerinden ayırmak suretiyle eserini 1288/1871-72 yılında kaleme aldığını ve adına da Ravzatü’l-Kâmilîn koyduğunu belirtir (Mahmûd 1290: 6-7).

312 sayfalık eser, Abdurrahman Sami Paşa (1792-1881)’nın takrizi ile başlar. “Terceme-i Hâl-i Şefîk Efendi” başlığıyla eserin asıl sahibi olan Şefik Mehmed Efendi (öl. 1715)’nin ayrıntılı hayat hikâyesi verilir. “Birinci Makalenin Metni”nden başlamak üzere önce Şefîknâme’nin metni verilir ve hemen ardından şerhine geçilir. Bu şekilde dokuz “makale”nin metni ve şerhi verilir. Eserde, olayla adı geçen kişilerin biyografilerine de yer verilir. Bu biyografiler dördüncü, beşinci ve yedinci “makale”lerin şerhlerinde, tarih kitaplarında verilen rivayetlere göre anlatılmıştır. 305. sayfada sadrazam Râmî Mehmed Paşa (1654-1707)’nın “kalmışdır” redifli bir gazeli vardır. 141, 180, 183 ve 192. sayfalarda “Sûret-i Hatt-ı Hümâyûn”lar yer alır. Yer yer nazım parçalarına da yer verilen eser, Mahmud Celâleddin Paşa’nın 8 beyitlik bir gazeliyle son bulur.

Eser, 1290/1873 yılında basılmıştır (Mahmûd 1290).

Mahmûd Celâleddin Paşa'nın biyografisi için bk. “CELÂL, Mahmûd Celâleddîn Paşa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/celal-mahmud-celaleddin-pasa