Başta akaid olmak üzere çeşitli konuları ele alan eser. Ravza-i Muhâvere, Sohbet Bahçesi anlamına gelmektedir. 160 sayfadır. Eserin sonunda farklı kimselerce yazılmış tarih manzumeleri bulunmaktadır. Buna göre Ravza-i Muhâvere 1296/1878-79 yılında basılmıştır. Müellif, asıl konuya geçmeden önce eseri bastırmasından dolayı II. Abdülhamîd’e olan şükranını dile getirir ve yine 20 beyitlik bir manzumeyle ona övgüde bulunur. Giriş bölümünde eserin adının Ravza-i Muhâvere olduğunu, üç bölüm ile bir hatimeden meydana geldiğini; akaid, ibadet, adab ve edebiyata dair konularla bazı atasözleri ile ibarelerden oluştuğunu ifade eder (Hasan Tevfîk Efendi 1296: 6). Hakan Yekbaş, birinci ravzanın akaid konularını içerdiğini, buna göre ilk bölümde yaratılış bahsi ile kaza ve kader gibi konuların anlatıldığını; ikinci ravzada ise amel ve ibadet konularının işlendiğini; üçüncü ravzada atasözleri ve bazı ibarelerin açıklamalarının yer aldığını; hatime bölümünde ise Arabi ayların isimlerinin nereden geldiğinin anlatıldığını söyler (2010: 109-110).

Ravza-i Muhâvere, yukarıda belirtilen konuları işleyişi bakımından benzerlerinden farklıdır (Yekbaş 2010: 110). Eserde şakird soru sorar, üstad cevap verir. Yani karşılıklı konuşma şeklinde bazı hususlara açıklık getirilir. Ele alınan konunun soru cevap şeklinde ve sohbet havasında işlenmesi esere ayrıca bir canlılık ve akıcılık kazandırmıştır.

Eser üzerine Feyza Temiz tarafından lisans tezi hazırlanmıştır (2011).

Şairin biyografisi için bk. “Tevfîk, Köprülü İğci-zâde Mustafa Tevfîk”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/tevfik-hasan