Abdünnâfi İffet Efendi tarafından Sultan Abdülmecid’in kızları Cemile Sultan ile Mahmud Celaleddin Paşa’nın ve Münire Sultan ile İbrahim İlhami Paşa’nın 1858 yılında evlenmeleri dolayısıyla yapılan düğünü konu alan mensur surnâme. Elimizdeki bilgilere göre mensur surnâmelerin son örneğidir. Eser, mensur bir surnâme örneği olsa da içinde yer yer Türkçe, Farsça, ve az sayıda Arapça beyitler de bulunmaktadır. Ayrıca padişahın kasrı için söylenmiş 71 beyitlik bir kaside ile Cemile ve Münire Sultanların düğünleri için ayrı ayrı söylenmiş 10 ve 9 beyitlik iki tarih kıtası da mevcuttur.

Eserin mensur kısımlarında oldukça süslü bir dil kullanılmıştır. Allah’a hamd ve övgü, Hz. Peygamber’e, âline ve ashâbına salât ve selâm ile başlayan eser, Sultan Abdülmecid övgüsüyle devam eder. Devamında müellifin söz konusu düğün merasimindeki gözlemleri aktarılır. Buna göre 1858 yılı Şevval ayının 13. Perşembe günü Beşiktaş Sarayı civarındaki Nişantaşı bölgesine çadırlar kurularak düğün ve eğlencelere başlanmıştır. Bu çadırlardan Maliye Nezareti’ne ayrılan çadıra konuk olan müellif, bu düğünün ve özelliklerinin gelecek yıllarda da bilinmesini arzu ettiği için böyle bir eser yazmaya giriştiğini ve adını da Peyâm-ı Sûr koyduğunu belirtir. Eserde kurulan çadırlarda ve düğün esnasında diğer yerlerde yenilip içilenlerden, çadırların ihtişamından, düğün için hazırlanmış nahıllardan, düğün mumlarından, kandillerden, fanus ve avizelerden, gösteri yapan hokkabaz ve resenbazlardan, hanende ve sazendelerin musikisinden, gösteriler yapan bazı esnafın geçişlerinden, denizdeki sallardan karaya, karadan da denize doğru atılan havai fişeklerden ve diğer eğlencelerden övgüyle bahsedilir. Eserin sonunda böyle bir düğün ve eğlencenin o ana kadar kimse tarafından görülmediğini, kendisinin ve davetlilerin bu eğlencelerden çok zevk aldığını belirten müellif, padişahın böyle nice düğünlere ulaşması, ömrünün uzun olması, her daim neşe ve zevk içinde bulunması için dua eder ve eserini bitirir.

Eserin bilinen tek nüshası, İstanbul Üniversitesi TY. 2998 numarada kayıtlıdır. Bu nüsha, toplam 14 varak olup içinde herhangi bir istinsah kaydı ve tarihi mevcut değildir. Eserin ayrıca 1274/1858 yılında İstanbul’da basılmış 23 sayfadan ibaret matbu bir nüshası da vardır. Eser, Mehmet Arslan tarafından yayımlanmıştır (Arslan 1992).

Müellifin biyografisi için bk. “Nâfi, Abdünnâfi' İffet Efendi‘”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/nafi-abdunnafi-iffet-efendi