Eserden Örnekler

Nâcî Efendi, şübhe yoktur ki zamanımızın en ziyâde şâyân-ı tedkîk şu’arâsından biridir. Tarafdârân mesleğini vaktiyle kazanmış olduğu cihetle tahavvülât-ı zamana tâbi’ olan hevesât-ı edebiyye, kendi eserleri hakkında bir gûne tagayyür husûle getirememiştir. Şinâsi ile haleflerinin küşâd ettikleri mekteb-i cedîdin neşrettiği esâs-ı ta’lîm-i edeb tarz-ı atîk mültezimlerine karşı efkâr-ı umûmiyyede rağbet kazansın kazanmasın kendisince bir ehemmiyeti yoktu. Nâcî Efendi lisân ve edebiyâtını kendi talebesine yine kendisi, tedrîs ederdi. Bir zaman oldu ki merhûm, mülâhazasız harekât ile lüzûmsuz birtakım nazariyelere ilkâ-yı nefs eden ve mâzînin takdîr etmediği gibi müstakbelin de kabûl  etmek istemediği mesleklere tehâlük gösteren erbâb-ı kalem ortasında yapayalnız kaldı (Alişanzade 1894: 9-10).