Mehmed Münîb Ayıntâbî'nin Türkçe risalesi. Nohut yakısı, eskiden uygulanan yaygın tedavi yöntemlerinden birisidir. Ağrı ve sızıların bilhassa kronik ağrı ve sızıların giderilmesi, sert çıban ve yaraların açılması ve bu yaraların işletilerek tedavi edilmesinde kullanılır. Bunun için vücuttaki ilgili yer önce ısıtılır ve üzerine nohut yakısı konulur. Bu yakı o bölgeyi tahriş ederek yara açar ve açılan yarayı işleterek tedavi eder.

Bu risalenin Süleymaniye Kütüphanesinde kayıtlı çeşitli nüshaları bulunmaktadır (Süleymaniye Ktp., Hafid Efendi, nr: 72; Hacı Mahmud Efendi, nr:1092; Köprülü Ktp., Mehmed Âsım Bey, nr: 146). Eserin Süleymaniye Kütüphanesi Hafid Efendi 72 numarada kayıtlı nüshası dört sayfadan muteşekkildir. Eser, gayet muhtasar bir şekilde kaleme alınmıştır. Müellif bu eserini, vücudunun herhangi bir yerinde yakı açıp üzerine nohut koyan kimsenin ilgili yerinde meydana gelen sızıntının abdesti bozup bozmayacağını, bu kimselerin dinen özürlü sayılıp sayılmayacağını ve bunların nasıl amel edeceğini anlatmak ve açıklamak için kaleme almıştır. Müellif, namazın dinin direği olmasından hareketle olmalı ki, bu meselenin dinin en önemli meseleleri arasında yer aldığını da eserinde belirtmektedir.

Müellif aynı zamanda eserinde zamanının tartışmalı konularından biri olan telfîk (bir meselenin hükmünü birden fazla mezhepten seçilen unsurlardan yararlanarak oluşturmak) meselesiyle ilgili görüşünü de ortaya koymuştur.

Yazarın biyografisi için bk. “Münîb, Mehmed Münîb Ayıntâbî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/munib-mehmed-munib-ayintabi