Hâfız Hüseyin Ayvansarâyî'nin 18. yüzyılın ikinci yarısında derlediği ve tamamı naatlardan oluşan şiir mecmuası. Eserin şimdilik bilinen tek nüshası, mürettip nüshası hâlinde Rıfat Kütük Özel Kütüphanesinde bulunmaktadır. 127 varaktan ibaret olan yazmanın 67a-67b numaralı sayfalarına Ayvansarâyî tarafından bir ketebe kaydı düşülerek mecmuanın 1180/1766-67 tarihinde tamamlandığı ifade edilmiştir. Ayvansarâyî bu kayıtta ayrıca mecmuayı bir iki sene zarfında tekke tekke dolaşarak ve çeşitli divanları inceleyerek tertip ettiğini de bildirmiştir (Kütük 2012: 26). Buna mukabil Ayvansarâyî, bu kaydın ardından da mecmuaya şiir ilave etmeye devam etmiştir. Baştan ve sondan eksik olduğu anlaşılan Naat Mecmuası’nın günümüze ulaşan kısmında eserin hangi tarihte nihayete erdiğine yönelik bir kayıt mevcut değildir. 

Mecmuada 209 farklı şairin 527 adet naatı bulunmaktadır. Eserde bulunan bütün naatlar “yâ Resûlallâh” rediflidir. Naatların büyük bir kısmının aruz vezniyle ve redifin gerektirdiği üzere hezec bahrinin "mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün mefâ’îlün" kalıbıyla yazıldığı görülmektedir (Kütük 2022: 27). Sadece 13 naat hece vezniyle söylenmiştir. Naatların çoğu gazel nazım şekliyledir. Sayıları az olmakla birlikte kaside, muhammes, tahmis, kıt'a gibi çeşitli nazım şekilleriyle kaleme alınan naatlara da tesadüf edilmektedir (Kütük 2022: 30).

Mecmuada yer alan 209 şairden 2’si 13., 13’ü 14., 35’i 17., 114’ü 18. ve 2’si 19. yüzyıl şairidir. Geri kalan 43 şairin hangi yüzyılda yaşadığı tespit edilememiştir. Mecmuada birden fazla naatı bulunan şairlerin mahlasları ve şiir sayıları şu şekildedir: Abdî (6), AbdussAmed (3), Âlî (2), Ârif (Mehemmed EmÎn Efendi) (16), Askerî (2), Bükâyî (4), Belîğ (7), Cemâlî (3), Emnî (5), Enîs (2), Fahrî (4), Fâ’iz (Börekçizâde Mustafa) (2), Fehmî (3), Fenâyî (6), Fethî (4), Feyzî (13), Hâfız (11), Hakkî (43), Hatîb (2), Hâzık (2), Hilmî (3), Hulûsî (3), Hüdâyî (Aîiz Mahmûd) (2), Hüsâmeddîn (2), İzzî (17), Kâ’imî (2), Kânî (4), Kenzî (5), Lebîb (49), Lutfî (2), Mahvî (2), Münîb (2), Müsellem (2), Nahîfî (23), Nakşî (2), Nâlî (3), Nasûhî (5), Nazîf (2), Nazîm (3), Nazmî (3), Necîb (3), Nermî (2), Pâkî (2), Rağmî (2), Ref’et (3), Refî’ (2), Refî’â (3), Refîk (2), Sa’îdâ (3), Safâyî (3), Selâmî (2), Senâyî (2), Sezâyî (2), Şeref (2), Şerîf (3), Şerîfî (2), Şerîfâ (8), Şeyh Mehemmed (22), Şeyhî (2), Şinâsî (3), Uyûnî (4), Vâhidî (2), Vahyî (7), Vâsık (2), Verdî (2), Yetîmî (2), Yûnus (2), Zekâyî (2) ve Zihnî (2).

Mecmua, Ayvansarâyî tarafından yazılan bir başka eser olan Vefeyât-ı Ayvansarâyî’ye kaynaklık etmesi, mecmuaların nasıl tertip edildiği hususunda araştırmacılara yol gösterici nitelikte bir ketebe kaydına sahip olması, yalnızca “yâ Resûlallâh” redifli naatları ihtiva etmesi, divan sahibi olduğu bilinen şairlerin bilinmeyen bazı şiirleri ile divanı olup olmadığı hususunda bilgi sahibi olunmayan şairlerin şiirlerini barındırması gibi hususlar bakımından önemli bir eserdir. Ayrıca kimi naatların başına şairi ile ilgili kısa biyografik bilgilerin yazılmış olması bakımından da dikkate değerdir.

Müellifin biyografisi için bk. “Ayvansarâyî, Hâfız Hüseyin". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ayvansarayi-hafiz-huseyin