Nâmık mahlasını kullanan Alî Rızâzâde Nâmık Kemâl’in şiirlerinden oluşan eseri. Şair hakkındaki bilinenler Musavvirât-ı Aşk’ın kapağında yer alan “adliyeye mensûb” şeklindeki ifadeden ibarettir. Eserdeki bazı ifadelerden hareketle de Rüsûmât Nezareti Tahrirat Kalemi mümeyyizlerinden şair Mehmed Besîm Bey (d. 1279/1862 - ö. ?/?)’in kardeşi olduğu anlaşılmaktadır (s. 6). Babası mülkiye kaymakamlarından Ali Rıza Efendi'dir (Aksoyak 2014).

Alî Rızâzâde Nâmık Kemâl, eserinin başlangıcında “Bir İki Söz” başlığı altında dönem içinde pek çok manzumenin yayımlandığını, kendisinin de “bilâ-ihtiyâr ba'zı manzûmât inşâda” başladığını; ancak kaleme almış olduğu manzumelere şiir yerine “nazım” demenin yerinde olacağını ve şairlik iddiasında olmadığını belirtmiştir. Devamında “Musavvirât-ı Şevk’in Mukaddimesi” başlıklı bir kıt’aya yer vermiştir. Bu kıt’ada şair, tasavvurların gizli tutulmayıp açığa çıkarılması gerekliliği üzerinde durmuştur. Eserin “Teşekkürâtım” bölümünde Mulallim Nâcî ve kardeşi Mehmed Besîm Bey’e teşekkür etmiş ve Musavvirât-ı Şevk adının Besîm Bey’in “yâdigâr-ı uhuvveti” olduğunu ifade etmiştir

Musavvirât-ı Şevk’in birinci bölümünde 1 terbî’, “Heyhât“ başlıklı 1 murabba, 1 tahmîs, 1 muhammes, 5 beyitten oluşan bir kıt’a, “Bahâr” başlıklı 16 beyitten oluşan bir mesnevi ve ikisi natamam 23 gazel yer almaktadır. Nâmık, Mulallim Nâcî’nin “Sen kesildim ben ne var olsam ser-â-pâ gark-ı nûr” mısraını “üç bend hâlinde terbî’ etmiştir. Tahmis ise kardeşi Mehmed Besîm Bey’in gazeline olup “Birâder-i Muhterememim Besîm Efendi’nin Gazelini Tahmîsdir” başlığını taşımaktadır.

İkinci bölümde “Manzûmeler” başlığı altında dört mısralık bentlerden oluşan ve abbba / cdddc … şeklinde kafiyelenmiş (sarmal) “Sadâ-yı Sevdâ” başlıklı bir manzume; dört mısralık bentlerden oluşan ve abab, cdcd … şeklinde (çapraz) şeklinde kafiyelenmiş “Zulmet” ve “Tahassürgâh yâhûd Ser-bâlîn-i Cânân” başlıklı manzumeler ile aynı kafiye örgüsünde başlıksız bir manzume; “Meh-tâb” başlıklı 16 beyitten oluşan bir mesnevi, 2 şarkı (murabba ve muhammes şeklinde), 2 müselles, 1 rubai, 1 kıt’a, 2 matla ve 3 müfred bulunmaktadır.

Muallim Nâcî çizgisinde bir şair olup klasik şiir tarzını devam ettirme çabası içinde olmuş ancak bu çaba klasik şiirin klişe ve mazmunlarını kullanmaktan ibaret kalmıştır. Şiirleri, kendisinin de ifade ettiği üzere “nazım”dan öteye geçememiştir. Şiirlerinin konusu; aşk, sevgili ve güzellik unsurları, tabiat vs.dir. Eserin dili sade ve anlaşılır olmakla birlikte eserde yer yer Farsça üçlü tamlamalara da yer verilmiştir. Şiirlerinin nazım tekniği bakımından kusursuz olduğu söylenemez. Ahengi sağlarken kafiyenin çeşitli olmasına dikkat etmiş ve redif kullanmaya özen göstermiştir. Eski Türk şiirinde çokça rastladığımız mısra başı kafiye/ön kafiye ve mısra başı redif/ön redif şairin ahenk için başvurduğu ifade yollarındandır.

Musavvirât-ı Şevk, 1307/1889-90 yılında; İstanbul’da Artin Asaduryan Şirket-i Mürettebiye Matbaası tarafından 45 sayfa hâlinde basılmıştır. Esere dair henüz bir çalışma yapılmamıştır.