Necâtî Bey olarak tanınan Necâtî mahlaslı şairin mesnevi nazım şekliyle kaleme aldığı belirtilen eseri. Sehî Bey (İpekten vd. 2017: 97-98); tezkiresinde "Ve Münâzara-i Gül ü Husrev adlu bir kitâbı var. Mesnevîsi güzel ve nazmı bî-bedel ammâ kemyâb u nâ-peydâdur. Sıfat-ı kemânda bu birkaç beyt ol mesnevîdendür ki zikr olınur." cümleleriyle güzel ve eşsiz bulduğunu söylediği eserin ortada olmadığını belirtir. Ardından bu mesneviden alındığını  işaret ettiği beş beytini örnek verir. Necâtî Bey'in Dîvân'ından başka manzum ya da mensur telifi bulunmadığına değinen Lâtîfî (Canım 2018: 504-505), onun Münâzara-i Gül ü Hüsrev'inden hiç söz etmez. Sadece Necâtî'nin öğrencilerinden Sun'î ve Sehî'den naklettiğini belirttiği başka iki risalenin adını anar. Sehî Tezkiresi'nde Münâzara-i Gül ü Hüsrev'e ait gösterilen beyitlerin bu iki eserden Risâle-i Mihr ü Mâh'ta bulunduğunu Sun'î ve Sehî'nin söylediğini ekleyerek onları tezkiresine alır. Âşık Çelebi (Kılıç 2018: 363) ise söz konusu beş beyitten üçünü şairin kayıp Leylâ vü Mecnûn mesnevisine ait gösterir. Bu beyitlerin Necâtî Dîvânı’nda yazılı olduğunu ileri sürer. Gelibolulu Âlî (İsen 1994: 165), Necâtî Bey’in Münâzara-i Gül ü Hüsrev'i Şehzâde Mahmûd'un emriyle kaleme almaya başladığına, ancak şehzadenin ölümüyle kitabı tamamlamaya çalışmadığına değinir. Sehî Tezkiresi'nde geçen beyitlerden dördünü Münâzara-i Gül ü Hüsrev'dendir diye tezkiresine alır. Bunları "haylî hoş-âyende" bulduğunu da ekler. Âşık Çelebi'nin, söz konusu beyitleri şairin hiç yazmadığı Leylâ vü Mecnûn mesnevisine ait göstermesini eleştirmeyi de ihmal etmez.

Şairin biyografisi için bk. “Necâtî Bey, Îsâ”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/necati-bey-isa