Eserden Örnekler

"[…] şimdiye dek cümle hakkında bilâ-sebeb vukuʻa gelen iğbirardan (gücendirmeden) kalben rücûʻ olunmadıkça tahlîsimiz (kurtulmam) müşkilce olacağı baʻzı evliyâ-i kirâm lisânından işidilmiş olduğundan bahisle baʻdezîn herkese muʻâmele-i latife icrâsına azm ve niyet olundukda cenâb-ı Hakk karîben esbâbını halk edeceği beyân olunmuş. İğbirâr fıkrası mâkabline (öncesine) masrûf (sarfedilmiş) ise yani mansıbda (görevde) bulunduğumuz zamanda demek ise ibtidâ (ilkin) cümleye bilâ-sebeb (sebepsizce) iğbirâr izharına (gücendirmeye) bir me’mûriyet müsaid ve mütehammil olmadığı der-kâr ve tard-ı defʻimizden (sürülmemden) sonra ise iğbirara hiç mecâl olmadığı bedîdâr (açık) olduğundan cümleye bed muâmeleyi iʻtirâf doğrusu ısbâtı gibi güç şey ise de iyiliğimizi görenler olduysa da beraber olarak kâffe-i vazʻ-ı şerîfin aleyhimizde ittifâk ve ictimâʻ etmelerinden cümleyi tenfîr ve dilgîr etmiş olduğumuz ayân ve hazret-i Hakk hekîm ve âdildir. Bir kuluna nehy cür’etimiz müddet-i mahkûmemiz münkazîyye olmuş (sona ermiş) iken yine sürünmekde olduğumuza nazaran indallah dahî terbiyeye istihkâkımız nemâyân olmağla nezd-i Hâlık ve mahlûkda her türlü seyyiât (kötülük) ve hatayiâtımızı çaresiz ikrâr ve iʻtirâf ederim. Kaldı ki bir âdem cümlenin keyfince olabildiğini şimdiye dek görmedikse de rabb’ül Âlemin hârik-ʻade-i hilkate dâhi kâdir olmağla bu hakîr ü kesîr’ül-taksîrin cinâyât-ı sâbıkamı afv ve ihsân buyurub bundan böyle dahî ömrüm var ise tehzîbi ahlâk ile herkesin hoşnûdluğunu istihsâle muvaffak es’ilesini (sorularını) şeb ü rûz (gece ve gündüz) tazarruʻ ve niyâz etmek üzerime vâcibdir." (Âkif Paşa 1885: 9-10).