Esrâr Dede'nin (ö. 1211/1796), Mevlevî ayinlerinde icra edilen semâın mahiyetini anlatmak üzere kaleme aldığı manzum eser. 145 beyitlik kısa bir mesnevi olan Mübârek-nâme, aruzun "fâ‘ilâtün fa‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün" kalıbıyla yazılmıştır.

Eserin giriş kısmında, Mevlânâ hakkında mübâlağalı ifadelere ve övgülere yer verilmiştir. Örneğin şair bir beyitte Mevlânâ’nın sahip olduğu feyzin nurunu, kâinatın zuhuruna vesile olarak gördüğünü ifade eder. Daha sonra semâ edebî bir dille tasvir edilir. Şaire göre semâ meclisi, matemi-sevinci, soğuğu-sıcağı bir arada bulunduran; dervişleri aşk şarabının deryasına gark eden bir meclistir.

Mübârek-nâme teknik olarak klasik mesnevi geleneğinin özelliklerini göstermekle birlikte, ihtiva ettiği konular ve bu konuların ifade edilme usulü açısından dikkat çekici hususiyetlere sahiptir. Aşk, sema, Mevlânâ ve Mevlevîlik konusunda söylenen sözler manidardır. Eserde, Esrâr’ın samimi ve etkileyici bir üslupla içinden gelen Mevlânâ sevgisini ifade ettiği görülmektedir.

Eserin iki adet yazma nüshası bulunmaktadır: Süleymâniye Kütüphanesi, Hâlet Ef., No: 694 (vr 115a-119a), Hacı Mahmut Efendi, No: 3741 ( vr 141b-146b). Mübârek-nâme'nin tenkitli metni, Hikmet Atik tarafından bir incelemeyle birlikte yayımlanmıştır (2003: 373-398).

Şairin biyografisi için bk. “Esrâr Dede, Mehmed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/esrar-dede-mehmed