Ahmedî’nin Arapça sarf kurallarını anlattığı Farsça kasidesi. Toplam 195 beyitten meydana gelen manzume, fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün vezninde kaleme alınmıştır. Metnin bilinen tek nüshası Konya Mevlâna Müzesi Kütüphanesi, İhtisas, 2524/3 numarada kayıtlıdır. Mîzânü’l-Edeb isimli kasidesi, Bedâyi’ü’s-Sihr fî-Sanâyi’i’ş-Şi’r, Mirkâtü’l-Edeb ve Mi'yârü’l-Edeb’le birlikte Ahmed b. Hâcı Mahmûd el-Aksarâyî tarafından 22 Ramazan 835/24 Mayıs 1432’te istinsah edilen mecmuanın içinde yer almaktadır (Temizel 2018: 127).

Mîzânü’l-Edeb’in kim için ve ne zaman telif edildiği tam olarak bilinmemektedir. Ancak içinde yer aldığı mecmuadaki bilgiler, Mîzânü’l-Edeb’in de tıpkı Mirkâtü’l-Edeb ve Mi'yârü’l-Edeb gibi Îsâ Bey’in oğlu Hamza Bey için yazılmış olabileceği düşündürmektedir. Ahmedî’nin Mîzânü’l-Edeb’i kaleme alırken de hangi kaynaklardan yararlandığı, kimleri ve hangi eserleri örnek aldığı, bu eserindeki konularla ilgili Arapça örneklerin kime veya hangi esere ait olduğu kesin bir veri bulunmamaktadır. Ancak eserdeki 127. beyitte "Mef'ûl’de nakil, hazf ve vav’da kifayet olursa zayid harfin hazfi, Kitâb’ın sahibine göre uygundur.” ifadesinden Sîbeveyhî’nin (ö.180/796?) el-Kitâb isimli eserinden yararlanıldığı sanılmaktadır (Temizel 2018: 128).

Manzume, Allah’a hamd u sena ve Hz. Peygamber’e salât ve selâmdan sonra sarfın tarifi ve vezin, mizan ile mevzunun açıklanmasıyla başlamaktadır. Eserde sarf bilgisi ile ilgili 23 konu yer almaktadır ve her konuya birbirinden farklı uzunlukta en az 2, en fazla 19 beyit ayrılmıştır (Kartal 2015: 3).

Ali Temizel, Ahmedî’nin Mîzânü’l-Edeb'ini ve diğer Farsça eserlerini incelediği bir doktora tezi hazırlamıştır (2002). 

Şairin biyografisi için bk. “Ahmedî, Tâceddîn İbrâhîm bin Hızır”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmedi-taceddin-ibrahim-bin-hizir