Salâhî’nin telif eserlerindendir. Kitabın telif sebebi ve muhtevasını izah ederken daha önce kaleme aldığı Esmâ-i Hüsnâ ve Esmâ-i Nebî hakkındaki yazdığı Gül-i Sad-berg-i Evrâd berâ-yı Tuhfe-i Ubbâd adlı eserinden sonra ihvânının arzusu üzerine Türkçe olarak diğer peygamberler, aşere-i mübeşşere, on iki imamlara v.s. dair bu eseri yazdığını ifade etmektedir. 

Eserin sonunda kaleme aldığı manzumede ise kitabın adını ve telif tarihini şöyle belirtmektedir: "Aceb bir beyte düştü iki tarih Zihî şîrîn-zebân oldu Fütûh’um Leb-i dilber desem ya şîr ü sükker Yedikçe kût-ı cân oldu Fütûh’um". Bu son beytin her iki mısraının ayrı ayrı ebced değeri eserin telif tarihi olan 1187/(1773) tarihi göstermektedir (Akkus 2020: 193).    Eserden önce “Muammâ benâm-ı Muhammed aleyhi’s-selâm” başlığı altında Hz. Peygamber’in isminin ebced karşılığı olan (92)’ye muvâfık gelen diğer isimler ve terkibler zikredilmektedir. Ayrıca Esmâ-i Hüsnâ’nın başına “abd” kelimesi getirilerek (Abdu’s-Selâm, Abdu’l-Mü’min, Abdu’l-Müheymin…v.s) meydana gelen “abâdile”’nin ebced değerleriyle çeşitli mânâlar çıkarıltan sonra ebced harflerinin ne mânâ ifade ettikleri anlatılıyor. Nüshası: Bizim tespitlerimize göre eserin yegâne el yazma nüshası İstanbul Üniversitesi Kütüphanesi TY. 3983 numarada 27 satır halinde rika kırmasıyla yazılmış 67 varaktır.

Şairin biyografisi için bk. “Salâhî, Abdullah Salâhaddîn”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/salahi-abdullah-salahaddin