Ahmed Feridûn Bey’in ahlaki öğütler içeren risalesi. “Cennetin anahtarı” anlamına gelen Miftâhü’l-Cenne, Feridûn Bey’in ilk Osmanlı padişahlarından III. Murad (ö. 1595)’a kadar gelen padişah mektupları ile ferman, berat, fetih-nâme vb. suretlerini içeren Münşeâtü’s-Selâtîn adlı eserinin başında yayımlanmıştır. Kitabın adı ebced hesabıyla telif tarihi olan 982 (1574) yılını göstermektedir (Özcan 1995: 397).

Eser, Münşeâtü’s-Selâtîn’in 1. cildinde 23-28. sayfaları arasındadır. Allah’a hamd, Hz. Muhammed’e övgüyle başlayan uzun bir girişten sonra  asıl üzerinde durulacak konulara geçiş yapılır. Ahmed Feridûn Bey, Risaleyi Divan-ı Hümayun’daki çalışma günlerinde kendisine gelen ilham üzerine kaleme aldığını bildirir. Eser, sekiz bölümden oluşmaktadır. Birinci bölüm gerçek müminin evsafı üzerinedir. İkinci bölümde salih ve muslih; üçüncü bölümde sıddîk, sâdık ve hayrhâh; dördüncü bölümde ahde vefa ve sır saklayanlar; beşinci bölümde nifakçı, ayrılıkçı ve bozguncular; altıncı bölümde haset ve hasetçi kimseler; yedinci bölümde ikiyüzlü kimseler; sekizinci bölümde ise riyakâr ve söz taşıyanlar anlatılmıştır.

Miftâhü’l-Cenne’nin bir nüshası Topkapı Sarayı Müzesi Kütüphanesi’nde (Revan Köşkü, nr. 1998) bulunmaktadır. Eser üzerinde şu ana kadar bir çalışma yapılmamıştır.

Yazarın biyografisi için bk. “Ferîdûn, Ahmed Feridûn Bey, Ferîdûn Ağa”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/feridun-ahmed-feridun-bey-feridun