Sîmkeş-zâde tarafından yazılan 196 beyitlik bir mesnevi. Eserin adı Mi’râc-nâme-i Resûl-i Ekrem olsa da yaygın olarak Mi’râc-nâme başlığı kullanılır. İstanbul’da yazılan eser adından da anlaşılacağı üzere miraç hadisesinden bahseder. Eser, bir kâmil zâtın, Feyzî’nin şeyhi Abdulahad Nûri’ye, mi’râcın sırrının, Burak’ın vasıflarının, “Kabe kavseyn” in anlamının ne olduğu ve Peygamberin Burak'la nereye kadar gittiği gibi soruları sormasının ardından şeyhinin şairden bir mi’râc-nâme yazmasını istemesiyle ortaya çıkmıştır (Coşkun 1997: 28). Aruzun "fe’ilatün mefâ’ilün fe’ilün" kalıbıyla yazılmıştır.

Eseri şu şekilde özetleyebiliriz: Hz. Muhammed’i Cebrail bir gece Burak’a bindirerek bir anda Kudüs’e getirir. Mescid-i Aksa’da bütün peygamberlerin ruhlarıyla karşılaşır. Onlara imamlık yapar ve iki rekat namaz kılarlar. Sonra Cebrâil ile birlikte göklere çıkar. Melekût âlemine, Allah’ın katına yükselirler. Burada peygamberlerin ruhlarıyla görüşür. Cenneti, Cehennemi ve melekleri görür. Sidretü'l-Münteha’ya vardıklarında Cebrâil Hz.Muhammed’e kendileriyle gelemeyeceğini, eğer bir parmak daha ilerlerse yanacağını söyler. Hz.Muhammed Refref’e binerek Sidre’den ileriye gider ve Allah’ın huzuruna varır. Orada bir çok tecellîlere mazhar olur. Allah’tan vahiyler alır. Hz. Muhammed dönüşünde aynı şekilde bir çok hadiselere şahit olur. Mekke’ye döndüğünde henüz yatağı sımsıcaktır.

Eser, klasik mesnevi hüviyeti taşımaktadır. Bölümler de bu doğrultuda sıralanmaktadır.   Genellikle Arapça ve Farsça kelimeler kullanılarak kafiye yapılırken redif kullanımında Türkçe kelimeler tercih edilmiştir. Eserin dil özelliklerine bakıldığında dilde sadeleşme akımının  etkisiyle sade ve akıcı bir dille yazmıştır. Ayrıca şair, yerli ve mahallî unsurlara şiirinde yer vermiştir. Halk ağzını, halk tabir ve söyleyişlerini de kullanarak üslûbunu renklendirmiştir.

Şairin biyografisi için bk. “Feyzî/Sîmî, Sîmkeş-zâde”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/feyzi-simi-simkeszade