Muhammed Şerîfî’nin mevlid türündeki dinî mesnevisi. Süleymân Çelebi (ö. 825/1422)’nin aynı türdeki eserine nazire olarak yazılmıştır. 1218/1803 yılında tamamlanan eserde 964 beyit bulunmaktadır. Eserdeki bazı beyitler Vesîletü’n-Necât’tan aynen alınmış, bazı beyitler ise bir kaç kelime farklılıkla kaleme alınmıştır. Eser, pek çok Arapça ve Farsça kelime barındırmakla birlikte "deprenmek, aydur, görklü, ıssı, yahşi, yarak..." gibi eski Türkçe kelimeler ile "ander, fereh, doluğuben..." gibi yöresel kelimelere de sahiptir.  Aruzun “fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün” kalıbının kullanıldığı eserde Hz. Muhammed’in mucizeleri, mirâcı, hastalığı, vefatı ve kızı Hz. Fâtıma’nın vefatı uzun uzadıya anlatılmış; bunlarla ilgili çeşitli kıssalara da yer verilmiştir.

Eserin tespit edilebilen tek nüshası Zor/Esenyaka köyündeki Yüce Ailesi’nde bulunmaktadır. Nüsha 63 sayfadan ibaret olup baş tarafından 2 varak kopmuş, bunların yerine 3 varak sonradan eklenmiştir. Nüshanın boyutları "dış 150˟210 mm. iç 110˟173 mm." şeklindedir. Nüshanın orijinal cildi kopul olup yerine sonradan mukavva ile bir cilt yapılmıştır. Eserin metin neşri ile ilgili olarak bir bildiri metni kaleme alınmıştır (Artvinli 2010).

Şairin biyografisi için bk. “Şerîfî, Muhammed”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/serifi-muhammed