Şeyhoğlu Baba Yusuf Sivrihisarî'nin tasavvufî-didaktik mesnevisi. Eser, Baba Yusuf'un rüyasında gördüğü bir işaret üzerine 913/1507 yılında, Kâbe-i Şerif'de, Haceru’l-esved’in karşısında kaleme alınmıştır. Mesnevî tarzında Türkçe kaleme alınan eserde 7968 beyit bulunmaktadır. Yer yer Arapça ve Farsça beyitlere de rastlanmaktadır. Aruz ölçüsünün Mefâîlün Mefâîlün Feûlün kalıbıyla yazılan eserin bazı bölümlerinde farklı vezinler de kullanılmıştır.

Eserin günümüze ulaşan beş adet yazma nüshası vardır. Bunlar; Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Kütüphanesi, Süleymaniye Kütüphanesi, Milli Kütüphane ve Koyunoğlu Kütüphanesi’nde kayıtlıdır. Eserin bütün nüshaları Kitâb-ı Mahbûbiye başlığını taşımakla beraber “Hâtimetü’l-Kitab” bölümünde eserin isminin Mevhûb-ı Mahbûb olduğu "Kitabun adını Mevhûb-ı Mahbûb / Kodum feth itdi Hak, itmedi mahcub" beytiyle ifade edilir. Yine aynı bölümde eserin hicrî 913 yılında tamamlandığı "Tamâm oldı kitâb minnet Hudâya / Tokuz yüz on üçünde men gedâya" beytiyle kaydedilmiştir. Müellifin kimliğiyle ilgili, yedi beyitte “Şeyhoğlu” ve iki beyitte de aynı anlama gelen Arapça “İbn-i Şeyh” mahlası kullanılmıştır. Ayrıca eserde, müellifin II. Bayezid devrinde yaşadığı, Sivrihisarlı olduğu ve ömrünün ihtiyarlık döneminde bulunduğu anlaşılmaktadır. Milli Kütüphane (06 Mil.Yz.A.3130) demirbaş numaralı nüsha hariç bütün nüshaların sonunda, eserin müellifinin Baba Yusuf Sivrihisarî olduğu, Hz. Adem’e kadar ulaşan soy şeceresiyle birlikte kaydedilmiştir. Dolayısıyla eserin müellifinin Şeyhoğlu Baba Yusuf Sivrihisarî olduğu konusunda herhangi bir şüphe yoktur.

Eserin içeriği sırasıyla tevhid, münacaat, na't-ı Rasul, dört halifeye övgü, hilafetin şartları ve zamanın halifesi Padişah II. Bayezid’in övgüsü ve sebeb-i te'lîf-i kitab bölümünün ardından hikaye, hisse, temsil, nükte, tevil, tenbih, nasihat vs. gibi çeşitli genel ve hususi başlıklar altında kainatın yaratılışı, Âdem (as) ve insanlığın yaratılışı, Hz. Peygamber’in doğumu, isimleri, sıfatları, ilk vahy, ilk Müslümanlar, Hz. Peygamber'in savaşları, hicreti, miracı, ölümünden önceki son seksen gün içinde inen ayet-i kerimeler, Hz. Peygamber’in vefatı, kızı Hz. Fatıma’nın vefatı geniş ve teferruatlı bir şekilde anlatılır. Daha sonra çeşitli kelamî, fıkhî ve tasavvufî konular temel kaynaklara atıflar yapılarak ele alınıp hâtimetü’l-kitab ve münacat bölümüyle eser tamamlanmıştır. Kitabın başlığı ve ismiyle ilişkili olarak eserin genelinde aşk ve muhabbetullah kavramlarına geniş yer verilmiştir. Müellifin, konuları ele alırken muhakkak bir ayet-i kerime ya da hadis-i şerife dayandırdığı ve genellikle anlatılan konu alanına göre tefsir, fıkıh, akaid ve tasavvuf kaynaklarına sık sık atıflar yaptığı görülür. Müellifin otuz üç farklı kaynağa atıf yaptığı tespit edilmiştir.

Eserle ilgili Ahmet Sevgi’nin bir tanıtım makalesi (Sevgi 1994) ve Ahmet Kartal’ın Koyunoğlu ve Osmangazi nüshaları üzerinden hazırladığı bir metin kritik yüksek lisans tez çalışması (Kartal 1994) vardır.

Şairin biyografisi için bk. “Yûsuf, Şeyhoğlu, Şeyh Baba Yûsuf Sivrihisarî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/yusuf-seyhoglu-seyh-baba-yusuf