San’anlı ünlü bir şeyhin hayatı çerçevesinde, meçhul bir şair tarafından kaleme alınan manzum hikâye. Ferîdüddîn-i Attâr’ın Mantıku’t-Tayr’ının yanı sıra Gazzâlî’nin Tuhfetü’l-Mülûk’unda geçen ve Türk kültür ve edebiyatında önemli bir yeri bulunan hikâyenin konusu, Gülşehrî, ve Ziyâî gibi şairlere de ilham kaynağı olmuştur (Babür 2013: 517; Gemi 2016: 107; Güneş 2017: 806-817). Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun "fe’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün" kalıbıyla kaleme alınan, her sayfasında 15 satır bulunan 477 beyitlik Menâkıb-ı Şeyhi San'ân'ın tek nüshası, İstanbul Süleymaniye Kütüphanesi (Laleli 1939)’ndedir. Eserde Mustafa adlı bir şahsa ait mülkiyet kaydı ve mühür mevcuttur (Yazar 2010: 1586-1587).

"Tevhid" (1-13), "naat" (14-19), "medhiye" (20-43) ve "destan" (34-477) bölümlerinden oluşan eserin özeti şöyledir: 50’ye yakın hac yapan, 400 müridi bulunan ve ilmi ile amelini birleştiren Şeyh-i San’ân, gördüğü rüya üzerine bir kısım dervişleriyle birlikte Mekke’den Kayseri’ye gelerek bir Rum güzeline âşık olmuş. Şeyh-i San’ân, Rum güzeli tarafından kendisine yapılan din değiştirme teklifini kabul edince birlikte geldikleri yol arkadaşları çok üzülmüşler ve Kâbe’ye geri döndükten sonra çileye girmişler. İçlerinden biri rüyasında Hz. Peygamber’den şeyhinin hidayeti için yardım talep etmiş. Talep kabul edilince önce Şeyh-i San’ân daha sonra da eşi de Müslüman olmuştur.

Eser, Mustafa Güneş tarafından önce çeviri yazı ve tıpkıbasımı (2010) bilahare dil içi çeviri (2011) şeklinde yayımlanmıştır.