Refîk Divanı’nda yer alan dinî mededname türündeki şiir. Şiirin nazım şekli muhammes olup şiir 12 bentten oluşmaktadır. Şair, bu şiirinde türe uygun düşecek şekilde “meded meded” ikilemesini redif olarak kullanmış ve şiirinde başta Hz. Muhammed ve Hz. Ali olmak üzere on iki imamdan yardım dilemiştir. 

Şair önce kendi hâlini ortaya koymuş, kendisini tahkir etmiştir. Daha sonra zikrettiği her bir ismi tasvir ederken onların zatına duyduğu tazim üzerinde durmuştur. Refîk’in bu şiiri hem bir mededname hem de bir duvazdeh özelliği taşımaktadır. Şiir boyunca şairin muhatabı yer yer değişmektedir. Bunda da şiirin on iki imamdan yardım isteme maksadıyla yazılması etkendir. Şair ilk bentte Hz. Muhammed’e, 2. bentte Hz. Ali’ye, 3. bentte Hz. Hasan’a, 4. bentte Hz. Hüseyin’e, ismen zikretmese de 5. bentte Zeynelabidin’e, 6. bentte Muhammed Bakır’a, yine ismen zikretmese de 7. bentte Cafer-i Sadık’a, 8. bentte Musa-i Kâzım’a, 9. bentte Ali Rıza’ya, 10. bentte Muhammed Taki ve Ali Naki Hadi’ye, 11. bentte Hasan Askeri’ye ve son bentte İmam Mehdi’ye yer vermiştir. Böylece on iki imamın tamamına yer veren şair, onların hürmetine/adına tevessülde bulunmuştur. Şair, medednamesinde Alevi-Bektaşi inancının bazı esaslarına da yer vermiş, on iki imama ve onların yoluna bağlılığını beyan etmiştir.

Şairin biyografisi için bk. "Refîk, Hacı Murâd Ağa-zâde Mustafa Refîk Bey". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/refik-haci-murad-agazade-mustafa