Yıldırım Bâyezîd dönemi şairlerinden Niyâzî-i Kadîm’in Hallâc-ı Mansûr’un hayatını ve menkıbesini anlattığı eser. İkisi matbu (1260, 1288) toplam 20 nüshası mevcut olan Mansûr-nâme, Ferîdüddîn Attâr’a atfedilen Farsça sekiz bin beyitlik Cevherü’z-Zât ile yine Attâr’ın Tezkiretü’l-Evliyâ’sının Hallâc’a dair kısımlarının serbest ve muhtasar çevirisi mahiyetindedir. Mesnevi nazım şekliyle ve aruzun “fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün” kalıbıyla yazılan metin, 1066 beyitten müteşekkildir (Tatcı 2003: 17; 1997: 82-83).

Bölüm başlıkları olmayan mesnevi, tevhid ve naat niteliğinde yazılmış on bir beyitle başlamaktadır. Akabinde aşkın öneminden kısa bir bahisle esas konuya geçilmektedir. Hikâye kısmında Hallâc-ı Mansûr’un aşk şarabı içmesinin ve Allah aşkının, aşk hâllerinin ortaya çıkmasının, bazı kerametler göstermesinin, sihirbazlıkla suçlanmasının, zindana atılmasının, Hallâc’ın fitneye sebebiyet vermemesi için devlet ricalinin Cüneyd-i Bağdâdî’den onu uyarması için ricada bulunmasının, Hallâc’ın "ene’l-hak" davasından vazgeçmeyişinin, bunun üzerine katli için fetva çıkarılmasının, Hallâc’ın asılmasının, yakılıp küllerinin Dicle’ye savrulmasının ve öldükten sonraki kerametlerinin anlatıldığı mesnevi dua ile tamamlanmaktadır (Tatcı 2003: 18). Manzumede cellat, mürit, müezzin ve gayb-ı ricâl gibi temsilî karakterler olsa da onların isimleri verilmemektedir. Bundaki amaç, esas ve örnek alınması gereken karakter olan Mansûr’u ön plana çıkarmaktır. Samimi bir üslupla kaleme alınan metinde Niyâzî, karşılıklı konuşmalarda sıkça araya girerek kendine hitaben "i dedem, i peder, cân-ı peder" gibi kalıplaşmış ifadelerle anlatıma akıcılık katmaya çalışmaktadır (Çolak 1986: LXII). Kullanılan bu hitaplar, müellifin eserini yaşlılık yıllarında kaleme aldığın düşündürmektedir. Eski Anadolu Türkçesinin dil hususiyetlerini yansıtan mesnevide aruz vezni devrinin diğer eserlerine göre başarılı sayılabilecek şekilde kullanılmıştır (Tatcı 1997: 91-93).

Üzerine iki yüksek lisans çalışması (Çolak 1986; Kıymaz 1993) yapılan Mansûr-nâme yayımlanmıştır (Tatcı 1997; 2008).

Şairin biyografisi için bk. "Niyâzî, Niyâzî-i Kadîm". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/niyazi-niyazii-kadim