"Üsküfî" ve "Hevâyî" mahlaslarıyla yazdığı şiirleriyle tanınan Muahmmed Bosnevî’nin en çok şiirini ihtiva eden eseridir. Müellif eserine Makbûl-i Ârif ismi koymuştur. Fakat daha sonraları müstensihler tarafından Potur Şâhidî olarak adlandırılmış olan eser, halk arasında da bu isimle meşhur olmuştur. Üsküfî, sözlüğün girişinde İbrahim Şâhidî Dede’nin Tuhfe-i Şâhidî isimli eserinin tarzını örnek alarak bir sözlük yazdığını anlatıyor. Üsküfî, sözlüğünde "potur" sözcüğünü "köylü" anlamında kullanmıştır. Fakat bu sözcük daha geniş bir anlamda "sıradan bir Bosnalı Müslüman, halk içindeki herhangi bir birey" manasına gelmektedir. Eser, 1631 yılında mesnevi nazım şekliyle yazılmış ve yazılarak Sultan IV. Murad’a ithaf edilmiştir. Eser’in başta Saraybosna olmak üzere İstanbul, Erzurum, Diyarbakır, Manisa ve Uppsala’daki kütüphanelerde çok sayıda nüshası bulunmaktadır. Bu sözlük ilk alhamiyado edebiyatı eseridir. Alhamiyado edebiyatında kullanılan dil Boşnakçadır. Fakat kullanılan alfabe Arap alfabesidir. Anadolu sahasında kaleme alınan manzum sözlük geleneğinin devamı niteliğindeki bu eser, Balkanlar sahasında bilinen ve tespit edilen ilk ve tek Türkçe-Boşnakça manzum sözlüktür (Okumuş, 2009, s. 823). Genel olarak, Üsküfî’nin mülemma (mısraları farklı dillerde söylenmiş şiir) biçiminde Boşnakça – Türkçe sözlüğü yazması onu günümüzde hâlâ Güney – Slav leksikografisi tarihinde özgün ve eşsiz kılmaktadır. Buna ek olarak, Üsküfî, zamanın Doğu dillerinde zaten çok gelişmiş olan leksikografik geleneğe Boşnakça leksikografisini yaklaştırmıştır (Ozturk ve Aliu 2017: 183).

Üsküfî, Boşnakça-Türkçe bir sözlük kaleme almasının sebeplerini eserin giriş bölümünde anlatmıştır. Asıl bölüm olan sözlük kısmındaki 12 şiir nazm nazım şekil ile yazılmıştır. Sözlük kısmındaki son şiir olan on üçüncü şiir ise mesnevi nazım şekliyle kaleme alınmıştır. Sözlük kısmında yer alan on üç şiir, "el-Kıta’atü’l Evvel" gibi sırasını belirten Arapça başlıklarla birbirinden ayrılmıştır. Makbûl-i Ârif eserinde kullanılan bütün şiirlerin vezinleri, takti’ beyitleri ile gösterilmiştir. Bu takti’ beyitleri, mukaddime bölümünde son beyitten önce yer alırken, sözlük kısmındaki bütün şiirlerin sonlarında bulunmaktadır. Eserdeki takti’ beyitlerinin birinci mısraları şiirlerin vezinlerini göstermektedir. Ancak ikinci mısralarında birçok manzum sözlükte olduğu gibi, şiirin bahir ve vezni verilmek yerine Türkçe, Arapça, Farsça, Boşnakça atasözü, ayet veya öğüt gibi ögeler sunmaktadır. Her bölümün sonunda, Boşnakça ve Türkçe öğütler bulunmaktadır. Eserin 330 beytinde ve 13 bölümünde yaklaşık 700 Boşnakça kelime bulunmaktadır. Bu kelimelerin çoğunluğunu isimler oluşturmaktadır (% 68,4). Daha sonra ise sırası ile fiiller (% 16,4), sıfatlar (% 8,3), sayılar (% 3,7), zarflar (% 1,7), zamirler (% 0,8) ve ünlemler (% 0,35) bulunmaktadır (Kalajdžija 2019: 231).

Sözlük bölümündeki şiirlerde tam olarak bir konu bütünlüğünden söz etmek mümkün değildir. Genel olarak sözlük bölümündeki şiirlerde sırasıyla: Tanrı ve insan, renkler, tarım ve günler, tabiat unsurları, köy hayatı, bahçe, evlilik, vücut ve hastalıklar, ölüm ve seyahat, tarla ve ev, bitki ve hayvanlar ile aile konuları yer almaktadır.

Şairin biyografisi için bk. "Hevâ’î (Üsküfî), Muhammed Bosnevî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hevai-uskufi-muhammed-bosnevi